Artykuły

Trudno jest nawet zredagować encyklopedyczną notkę pod hasło „ZORN John” – mieści się tu po prostu zbyt wiele. Muzyk jazzowy, awangardowy, saksofonista, multiinstrumentalista, lider (np. Masada, Naked City, The Dreamers), założyciel wytwórni Tzadik, twórca muzyki filmowej, producent, kompozytor, aranżer, wreszcie człowiek znany jako Dekoboko Hajime, nagrywający masę muzyki w Japonii…sporo się nazbierało. A przecież ten niezwykły muzyk nie skończył jeszcze 60 lat!

Dziś 70 lat kończy Manfred Eicher - producent muzyczny, twórca wydawnictwa ECM - jedna z najważniejszych postaci muzycznej sceny ostatniego półwiecza. Urodziny to doskonała okazja by jubilatowi wystawić pomnik, jednak lepiej chyba zastanowić się o co tak naprawdę temu facetowi chodzi. Jestem fanem ECMu, tak jak spore grono miłośników nowoczesnych technologii jest fanboy’ami firmy Apple. Czy Manfred Eicher jest muzycznym Stevem Jobsem? Ciężko o bardziej chwytliwe porównanie i chyba nie jest ono bezpodstawne.

Mały kameralny festiwal z muzyką improwizowaną. Zupełnie inna impreza niż znakomita większość przetaczających się Polskę jazzowych fet, na które przyjeżdżają muzycy z listy pierwszych trzech dwudziestek popularności. Ale jakiej popularności? Jak mierzonej i gdzie mierzonej? Przyjeżdżając do wrocławskiego Centrum Kultury Agora przyjeżdżamy trochę innego świata, ale też świata, który dzieje się równolegle do naszego od bardzo dawna i który my dopiero odkrywamy.

Moja praca polega przede wszystkim na słuchaniu a moim celem jest nauczyć świat słuchać - powiedziała podczas swojego wystąpienia na forum TED „głucha” perkusistka Evelyn Glennie. Szkocka artystka wystąpi podczas tegorocznej edycji wrocławskiego festiwalu Art of Improvisation a także poprowadzi integracyjne warsztaty.

Dzień po lipcowym koncercie tria Keitha Jarretta w szwajcarskiej Lucernie korespondent Neue Zürcher Zeitung w swej entuzjastycznej relacji określił ich muzykę mianem kontrolowanej ekstazy. „Ich zaangażowanie tak w Wielki Amerykański Śpiewnik jak i jazzowe standardy, jest jakością samą w sobie. Łączą absolutny szacunku dla materiału z absolutną wolnością w jego interpretacji”. Tymczasem muzycy opuszczali wtedy salę koncertową w dość minorowych nastrojach. Między innymi dlatego na album „Somewhere” - zapis tego co wydarzyło się wtedy na scenie musieliśmy czekać aż 4 lata.

Hasło „targi jazzowe” brzmiało dla mnie dotąd jeszcze straszniej niż „szkoła jazzu”. Bo przecież jazz to wolność, a nie wykłady i podręczniki a tym bardziej nie stoiska i ulotki i biznesowe rozmowy.

Jeden z internautów po śmierci Esbjörna Svenssona napisał: „W jego muzyce było wszystko -refleksja, emocja, skandynawska melancholia i rockowa energia. Długo jeszcze będę pamiętał kapitalny koncert w Poznaniu, w Blue Nocie. Na szczęście pozostaną płyty. Tylko żal, że nie będzie kolejnych. Bo Svensson to e.s.t., a e.s.t. to był Esbjörn Svensson...”