Ad Libitum: Christiane Bopp / Nuria Andorra / Les Diaboliques

Na początek duet Christiane Bopp i Nuria Andorra, a następnie trio Les Diaboliques. Tak wygląda drugi dzień festiwalu Ad Libitum 2018, który odbędzie się 26 paździenrika, w warszawskim Laboratorium CSW.

Núria Andorrà studiowała w Hochschule für Musik w Karlsruhe, gdzie obecnie prowadzi studia doktoranckie dotyczące swobodnej improwizacji w muzyce współczesnej. Jest dyrektorem artystycznym Improject Ensemble i rezydentem Escola Superior de Música de Catalunya. Współpracuje z takimi zespołami muzyki współczesnej, jak Icarus Ensemble, Abstrai Ensemble, Murtra Ensemble, Barcelona 216, Patchwork Ensemble. Improwizowała z takimi muzykami, jak Agustí Fernández, Le Quan Nihn, Ingar Zahr, Mats Gustafsson, Pablo Ledesma, Nate Wooley, Frances-Marie Uitti, Joe Morris, Ramon Prat, Tom Chant, Johannes Nästesjö, Nenad Markovic, Ivi Rausi. Joachim Badenhorst, Yasmine Azaiez, Anne-liis Poll, Susana Santos.

Christiane Bopp po studiach w klasie puzonu w paryskim Conservatoire National Supérieur Musique et Danse Christiane Bopp poświęciła się grze na historycznym puzonie oraz improwizacji pod kierunkiem Yvesa Roberta. Jej repertuar obejmuje zarówno muzykę klasyczną, dawną, współczesną, jak i improwizowaną, czy jazz. Od 1997 występuje na scenach europejskich z takimi zespołami muzyki dawnej, jak La Fenice, Il Giardino Armonico, Les Talens Lyriques, współpracując jednocześnie z Ars Nova et Zellig, triem Kenta Cartera, Maxiphone i grając w założonym wraz z Julienem Padovanim i Vincentem Boisseau trio Les Cannibales. Improwizuje z takimi muzykami, jak Dominique Pifarély, Jean-Luc Cappozzo, François Corneloup, Marc Ducret oraz w duecie z poetką Valérie Rouzeau.

Irene Schweizer występuje i nagrywa z wiodącymi europejskimi improwizatorami i muzykami free jazzu od lat 60., w tym z kobiecymi improwizującymi grupami od końca lat 70. Współzałożycielka festiwali muzycznych Taktlos i Canaille, a także szwajcarskiej wytwórni płytowej Intakt Records. W końcu lat 60. trio z Irene Schweizer tworzą Peter Kowald i Pierre Favre, do których później dołącza Evan Parker. W 1973 Schweizer rozpoczyna wieloletnią współpracę z Rüdigerem Carlem. Począwszy od występu na Willisau Jazz Festival w 1976 daje także solowe recitale i angażuje się w ruch Feminist Improvising Group wraz z Maggie Nichols, Lindsay Cooper i wieloma innymi artystkami. W 1983 grupa zmienia nazwę na budzącą mniej polityczne skojarzenia European Women’s Improvising Group. Z niej w początku lat 90. wyłania się trio Irene Schweizer, Maggie Nicols i Joëlle Léandre, nazwane Les Diaboliques. Irene Schweizer nagrywa także płyty z tak wybitnymi artystami, jak Marilyn Crispell, Han Bennink, Andrew Cyrille, Günter Sommer.

Maggie Nicols - awangardowa wokalistka, aktywna na scenie europejskiej muzyki improwizowanej od czasu przystąpienia do formacji Spontaneous Music Ensemble w końcu lat 60. W ciągu całej swojej kariery pracowała nad umocnieniem pozycji kobiet w dziedzinie muzyki improwizowanej i innych sztuk.

Urodzona w końcu lat 40. w Szkocji, porzuciła szkołę, aby występować w teatrze i klubach jako tancerka. Jako miłośniczka jazzu, zaczęła także śpiewać z towarzyszącym jej pianistą bebop Dennisem Rose. W 1968, wraz z Johnem Stevensem, Johnnym Dyani i Trevorem Wattsem utworzyła pionierski kolektyw improwizatorów Spontaneous Music Ensemble, z którym wystąpiła na berlińskim awangardowym festiwalu First Total Music Meeting. Wraz z Kenem Hyderem, Brianem Ely, Philem Mintonem, Julie Tippett i Keithem Tippettem tworzyła zespoły Voice, Centipede.

W końcu lat 70., jako aktywna feministka, współtworzyła formacje OVA, Feminist Improvising Group, Contradictions. Współpracowała także z Changing Women Theatre Group. Przez lata regularnie występowała i nagrywała z Irene Schweizer i Joëlle Léandre w trio Les Diaboliques.
Tworzyła też duet z Kenem Hyderem, włączając do jazzowych improwizacji tradycyjne szkockie motywy. Maggie Nicols w ciągu kilku dekad swej kariery występowała z muzykami z całego świata, takimi jak Gunter ‘Baby’ Sommer, Lol Coxhill, Anna Marie Roelofs, Australian Relative Band, Loverly Band.

Joëlle Léandre - francuska kontrabasistka, improwizatorka, kompozytorka, jest jedną z wiodących postaci nowej muzyki w Europie. Wykształcona klasycznie, występowała z takimi zespołami muzyki współczesnej, jak l’Itinéraire, 2e2m, czy Ensemble Intercontemporain Pierre’a Bouleza. Współpracowała z Mercem Cunninghamem i Johnem Cage’em, który specjalnie dla niej pisał utwory – podobnie jak Scelsi, Fénelon, Hersant, Lacy, Campana, Jolas, Clementi i 40 innych kompozytorów.

Jednocześnie Léandre występowała z wielkimi osobowościami jazzu i muzyki improwizowanej, takimi jak Derek Bailey, Anthony Braxton, George Lewis, Evan Parker, Irene Schweizer, William Parker, Barre Phillips, Pascal Contet, Steve Lacy, Lauren Newton, Peter Kowald, Urs Leimgruber, Mat Maneri, Roy Campbell, Fred Frith, John Zorn, Mark Naussef, Marilyn Crispell, India Cooke i wieloma innymi.

Pisała muzykę dla teatru, tańca, do multidyscyplinarnych performansów. Wykładała w słynnym Mills College, Oakland, CA. Zapraszana do najbardziej prestiżowych sal Europy, obu Ameryk, Azji.

CO? – 13. Ad Libitum: Christiane Bopp / Nuria Andorra / Les Diaboliques
KTO? – Christiane Bopp, Nuria Andorra / Les Diaboliques: Irene Schweizer, Maggie Nicols, Joëlle Léandre
GDZIE? – Laboratorium CSW, Warszawa
KIEDY? – 26/10/2018, 19:00