Michael Zerang

Istnieje rysunek, w którego centrum siedzi przesłuchiwany więzień. Ma zawiązane oczy, skrępowane ręce, ale milczy jak grób. Obok widzimy dwóch innych mężczyzn, z których jeden... gra na kontrabasie. I ten właśnie mówi: „Myślę, szefie, że teraz zacznie mówić”, na co drugi odpowiada: „Tak! Każdy zaczyna mówić w trakcie sola kontrabasu”. Ten zabawny rysunek odzwierciedla być może zwyczaje widowni słuchającej jazzu okazjonalnie, bez wczucia się w wysiłek artystów.

Wcześniej zajmowałeś się również nauczaniem muzyki, czy nadal to robisz?

Il existe un dessin au milieu duquel se trouve un prisonnier qui subit un interrogatoire. Les yeux voilés et les mains liées, il est muet comme une tombe. À côté de lui on voit deux autres hommes dont le premier... joue de la contrebasse et dit au deuxième: „Je crois qu'il va parler maintenant, patron”. Celui-ci lui répond: „Ouais! Chacun se met à parler au cours du solo de la contrabasse”. Ce dessin marrant reflète peut-être les habitudes de l'audience qui écoute du jazz par occasion, sans entrer dans l'effort des artistes.