Relacje

Relacjonowanie trzeciego dnia XIV Bielskiej Zadymki Jazowej z dziennikarskiego punktu widzenia powinno pojawić się jeszcze wczoraj. Ale przyznam długo zastanawiałem się czy w ogóle zabierać w tej kwestii głos. Powodem, dla którego w końcu zdecydowałem był jedyny jazzowy akcent tego dnia, a mianowicie występ zespołów, którym udało się zakwalifikować do finału konkursu, który organizatorzy festiwalu wraz z magazynem Jazzforum od lat już przeprowadzają. Idea to szczytna, bo młodzieży jazzowej ze wszech miar i na wszelkie możliwe sposoby warto pomagać.

Ambrose Akinmusire objawił się na bielskiej scenie, zanim przyszedł czas jego festiwalowego koncertu. Pomimo późnej pory przyszedł na jam session dzień wcześniej, a właściwie w nocy poprzedzającej czwartkowy koncert jego zespołu. Mieliśmy więc lekki przedsmak tego, co dziać się miało w czwartek. Tak, na ten kwintet czekałem bardzo. Sądzę zresztą, że nie tylko ja.

„Nadzieje jazzu”
Adam Bałdych Quintet ft. Dana Hawkins (Polska/USA)

Adam Bałdych – skrzypce
Paweł Tomaszewski – fortepian
Maciej Kociński – saksofon
Andrzej Święs – kontrabas
Dana Hawkins – perkusja

We wtorkowy wieczór w jednym z warszawskich klubów odbyła się premiera nowego projektu Jakuba Dybżyńskiego - Ephemeric Quintet. Polsko-duńsko-czeska formacja powstała w środowisku akademii jazzowej im. Carla Nielsena w Odense w Danii. Zespół tworzą: Jakub Dybżyński - klarnet, Tomasz Dąbrowski - trąbka, Vit Krystian - el. piano, Emil Brun Madsen - bass, Karol Domański - perkusja.

Legendarni twórcy nu jazzu zaledwie uchylili drzwi do jazzowej krainy, przyprawionej elektronicznymi brzmieniami podczas niedzielnego koncertu w katowickim Szybie Wilson. Mowa oczywiście o podporze londyńskiej wytwórni płytowej Ninja Tune - The Cinematic Orchestra. Koncert odbył się 19 lutego w ramach cyklu „Before Tauron Nowa Muzyka 2012”. Mimo ponad półgodzinnego opóźnienia, zmarznięta publiczność z ogromnym entuzjazmem powitała sławną formację na scenie.

Wieczór 14 lutego. Tłum w wejściu do Tygmontu. Chyba żaden jazzowy koncert w tym miejscu, nie cieszył się od dawna tak liczną frekwencją. Myślę, że to nazwisko Evora wraz z datą sprawiły, że warszawiacy, mimo zimy, postanowili wyjść z domu. Dla mnie, jak zapewne dla większości przybyłych, nazwisko Julii Sokołowskiej było do tego wieczoru zupełnie nie znane. Może szkoda.