Translucent Tones

Zwykle, kiedy mam przed sobą płytę, na której całe instrumentarium stanowią instrumenty tego samego rodzaju podchodzę do niej nieco jak pies do kota. Mimo wspaniałych, znanych mi albumów kwartetów saksofonowych, klarnetowych, twórczości Trio de Clarinettes itd. nie jestem w stanie oprzeć się takiej, zupełnie zresztą nieuzasadnionej impresji. 

Tym razem dość świadomie chciałem zapoznać się z płytą Clarinet Trio. Muzycy nieznani mi wcześniej z żadnych wykonań, w większości autorska muzyka to wyzwanie, które lubię. Zapoznawać się z nieznanym. Często tego typu "odkrycia" powodują, że rozpoczynam poszukiwania innej muzyki, wcześniej niewiele mi mówiących muzyków.

"Translucent Tones" to druga odsłona tria klarnetowego utworzonego przez Gebharda Ullmanna. Płyta zawiera siedemnaście miniatur, głównie autorstwa członków zespołu, jedynie dwa są autorstwa Nino Roty. Pokazują szeroki wachlarz środków wykonawczych, od prześmiewczego, onomatopeicznego utworu "Animalische Stimmen", poprzez odniesienia do muzyki klasycznej (m.in. "Variations on a Theme By Erik Satie"), oczywiście filmowej (oba utwory Roty: "I Clowns" oraz "Valzer Del Commiato", ale przecież kompozycja Nabichta "Anna" jest również jakby żywcem z filmu wyjęta), a na odniesieniach do braxtonowskiego "free" skończywszy (np. "Collective No 7").

W zasadzie w owej różnorodności tak muzyki, jak i wpływów nic dziwnego, skoro główny animator przedsięwzięcia Ullman przyznaje się do takich inspiracji, jak Lutosławski, Messiaen czy Strawiński, a równie ochoczo sięga po kompozycje wspomnianego Roty, czy Kurta Weila. Nieważne zresztą, co grają muzycy i jakie wzorce można tutaj znaleźć, bowiem niezależnie od tego, pomimo, że muzyka tworzona jest jedynie przy użyciu dwu klarnetów basowych oraz klarnetu, mieni się kolorami i skrzy pomysłowością. Im dłużej jej słucham tym więcej wrażeń mi dostarcza.