The Oracle

Tym razem mamy do czynienia z płytą, w której wszystko, że użyję tego wyświechtanego słowa, jest wyjątkowe. Po pierwsze wyjątkowe było to, że chicagowska oficyna International Anthem wydała “The Oracle” bez żadnej zapowiedzi. Po drugie wyjątkowy jest też format, w jakim album został zaprezentowany słuchaczom fizycznie. Kaseta magnetofonowa trąci old-schoolem i choć mam do niej duży sentyment, to jest wyborem nośnika na dzisiejsze czasy dosyć dziwnym. Na tę chwilę zresztą nakład kaset się wyczerpał.

Wracając jednak do tematu, większe zdumienie budzi to, że debiutanckie dzieło Angel Bat Dawid zostało nagrane w różnych miejscach na świecie za pomocą smartfona. Można zatem mieć pewne wątpliwości dotyczące brzmienia, ale po wysłuchaniu zawartości “The Oracle” należy raczej stwierdzić, że ten fakt nie rzutuje na jakość muzyki multi instrumentalistki.  

Trzeba dodać, że dzieło Angel Bat Dawid jest zlepkiem utworów, które zostały nagrane w tak różnych miejscach jak Londyn, Chicago i Kapsztad. To, co mamy okazję usłyszeć, to prawdopodobnie efekt swobodnej improwizacji artystki, miksowania i podrasowywania zawartej tu muzyki elektroniką.

Nie elektronika decyduje jednak o całokształcie “The Oracle”. Dominują jazzowe brzmienia, blues i gospel oraz improwizacja. Angel Bat Dawid szczególnie ciekawie tu wypada w swoich partiach klarnetowych. Sama zresztą gra tutaj na wszystkich instrumentach. Czasami też śpiewa.

“The Oracle” jawi mi się jako album, który w bałaganiarski i surowym wydaniu nawiązuje do “Coin Coin Chapter One” Matany Roberts. Nie jest aż tak udany, ale z pewnością przykuwa uwagę swoją zawartością i budzi zainteresowanie. Angel Bat Dawid ma już doświadczenie we współpracy z Roscoe Mitchellem Ben Lamarem Gayem, czy Jaimie Branch. Pierwsze kroki, które stawia w solowym graniu są bardzo obiecujące.