La misteriosa musica della Regina Loan
La misteriosa fiamma della Regina Loana (Tajemniczy płomień Królowej Loany) to tytuł piątej powieści słynnego włoskiego powieściopisarza, Umberto Eco, bliskiego, długoletniego przyjaciela akordeonisty Gianniego Coscia, który od trzydziestu lat występuje i tworzy wspólnie z saksofonistą, klarnecistą i kompozytorem w jednej osobie, Gianluigim Trovesim.
La misteriosa musica della Regina Loana to ich ostatni nostalgiczny, nastrojowy, pełen subtelności, wariacji i zabaw stylistycznych, album wydany niedawno przez ECM. Muzycy nie skrywają, że ich kolejne wspólne muzyczne dziecko to hołd dedykowany zmarłemu przed trzema laty Eco i zarazem bezpośrednie nawiązanie do utworów i wątków pojawiających się w powieści.
Na zestaw kompozycji składają się rozpoznawalne utwory, jak choćby powłóczysta, liryczna Księżycowa serenada (Moonlight serenade) z repertuaru Glenna Millera, nieśmiertelny evergreen As Time Goes By, którego dźwięki wyryły się na trwałe w powszechnej świadomości po tym, jak piosenka ta została wykorzystana w kultowym obrazie filmowym z lat czterdziestych XX w.: Casablanca, albo na przykład soczysta, z pasją zinterpretowana wersja Basin Street Blues, z repertuaru Luisa Armstronga. Kto nie zanuci także głównego motywu radzieckiej pieśni ludowej Katiusza, tej samej, której melodia posłużyła w czasie II Wojny Światowej bojownikom włoskiego ruchu oporu jako kanwa zagrzewającej ich do walki piosenki Fischia il Vento? Trovesi nie oszczędza tu swego klarnetu wdmuchując w niego przeciśnięte z obłędnym impetem masy powietrza, podczas gdy Coscia zapamiętale powtarza linię akompaniamentu. In cerca di te – kolejna z długiej listy „piosenek, które wszyscy znają”, w kołyszącej, pełnej uczucia, intrygującej aranżacji.
Wybór utworów, w oczywisty sposób nawiązuje do wspólnych przeżyć, wspomnień związanych ze zmarłym przyjacielem, całość jest sentymentalna, wyraża tęsknotę za wyidealizowaną przeszłością, ma poruszyć słuchacza. Stylistycznie stanowi spójną, przemyślaną całość.
La misteriosa musica della Regina Loana mogłaby stanowić fantastyczne tło dla niemego filmu z lat wczesnej młodości wszystkich trzech bohaterów tej opowieści: Gianluigi Trovesiego, Gianni Coscia i adresata ich muzycznego hołdu: Umberto Eco. Wprawna narracja, umiejętne operowanie rytmem, zmiana natężenia dźwięków, sprawność warsztatu obu, dojrzałych wszakże muzyków, odpowiedni dobór przejść nastroju od nostalgicznego do pogodnego, wręcz krotochwilnego, beztroskiego, przestrzenność kompozycji, czynią 50-minutową muzyczną lekturę łatwą i przyjemną w odbiorze, bez ocierania się jednocześnie o banał, i nie przynosząc znużenia.
Trovesi i Coscia oprócz swoich interpretacji klasyków włoskiej i światowej muzyki ery swingu nie unikają własnych kompozycji, jak choćby inspirowane suitą Leósa Janàčka V mlhách z 1912 r. oniryczne miniatury: Nebjana I, Nebjana II i Nebjana III, albo dedykowane jednoznacznie Umberto Eco utwory nomen omen: Eco i Umberto. Ich własne prace są mniej gładkie, nie tak łatwe w odbiorze, ale też bardziej frapujące i niejednoznaczne.
Płytę zamyka wariacja na temat Księżycowej serenady: Moonlight Serenade – Var., która stanowi stylistyczne zwieńczenie kolekcji włoskich piosenek zebranych i zaprezentowanych z subtelnością, swobodą, pasją i lekkością przez Trovesiego i Coscię. Stylowe, liryczne easy listening bardzo wysokiej próby. Sięgnijcie po tę płytę choć raz na jakiś czas. Powinna sprawdzić się w różnych sytuacjach i okazjach.
1. Interludio; 2. Nebjana I; 3. Basin Street Blues; 4. Nebjana II; 5. As Time Goes By; 6. Pippo Non Lo Sa; 7. Fischia Il Vento; 8. Moonlight Serenade; 9. In Cerca di Te; 10. Bel Ami; 11. Eco; 12. EIAR: I. Ma l'amore no / II. Silenzioso Slow / III. Tu musica divina IV. Bambina innamorata V.Mille lire al mese; 13. Gragnola; 14. Nebjana III; 15. Inno Dei Sommergibili; 16. Umberto; 17. Volando; 18. La Piccinina; 19. Moonlight Serenade (var.);
- Aby wysyłać odpowiedzi, należy się zalogować.