Biophilia

Björk, co by nie mówić, jest artystką kontrowersyjną. Nawet jeśli nie zakłada na siebie sukienki z mięsa, choć i ona ma na swoim koncie kilka globalnie komentowanych kreacji, jej kolejnym albumom towarzyszy medialny szum. Przy "Biophilii" jest to tym bardziej spodziewane, ża nie jest to tylko po prostu płyta z muzyką, ale cały multimedialny koncept - album studyjny, zbiór aplikacji na iPada, nowa strona www a w miejsce trasy koncertowej cykl warsztatów edukacyjnych. Dla mnie jednak co innego jest na Biophilii najważniejsze.

Jednym z istotnych epizodów mojego muzycznego dorastania było spotkanie z płytą "Vespertine" - nagraniem gęstym od inspiracji, a za razem prostym, kameralnym, subtelnym. Dla wielu była to muzyka nocy, nie tylko roku 2001, w ktorym ukazał się ten krążek. Coś z tego nastroju niezwykłości, przystępności, delikatności i doniosłości powraca z dźwiękami Biophilii. Niezależnie od tego czy są to koronki takie "Moon" i "Virus" czy "Cristalline" z doskonale ordynarnym break-beatem - głos Björk, chóry, harfy, smyczków czy elektroniki powraca tu jak dawny przyjaciel. Nawet jeśli spotkanie odbywa się w kosmicznej pustce "Dark Matter". 

Źródłem inspiracji do tego albumu była natura - utwór "Moon" zbudowany jest na muzycznych cyklach, powtarzających się podczas trwania piosenki, tak jak księżyc orbituje wokół Ziemi. W kompozycji "Thunderbolt" relacje między dźwiękami nawiązują do czasu pomiędzy pojawieniem się błyskawicy a uderzeniem dźwiękiem grzmotu pioruna. Wahadło w "Solstice" jest ukłonem w kierunku Wahadła Foucaulta.

Björk przy pracy nad tym projektem współpracowała z naukowcami różnych dziedzin. Lektorem aplikacji na iPada jest Sir David Attenborough. Biophilia nie jest powierzchowną wariacją na temat lekcji przyrody. To multimedialne dzieło sztuki, do którego kluczem jest muzyka. Można nim drzwi do tego świata otwierać, ale też zawsze trzymać go blisko ucha - co gorąco polecam.