Postać Dominika Wani pamiętam z początków mojego zainteresowania jazzem. Jednym z pierwszych festiwali, na który świadomie się wybrałem, była Bielska Zadymka Jazzowa w 2010 roku. Pozostało we mnie kilka znaczących wspomnień z tamtej edycji: magnetyczny McCoy Tyner, olśniewająca Dee Dee Bridgewater, energetyczny Igor Butman i... niepozorny pianista z kwintetu Jerzego Małka, który prezentował bardzo ciekawe, intrygujące partie solowe. Tym pianistą był właśnie Wania, którego potem z wyjątkową satysfakcją słuchałem na wielu koncertach oraz płytach.