Krakowska Jesień Jazzowa 2012

Poprzeczka tego wieczoru została postawiona niezwykle wysoko tegoż wieczoru. Ale przecież DKV trio to jazzowy dream team, a o ich koncercie 10 lat temu w Katowicach słyszałem już legendy. 10 też lat zabrało Markowi Winiarskiemu sprowadzenie grupy do Krakowa – wystarczy spojrzeć na koncertowe rozkłady jazdy tych muzyków by stwierdzić niezbicie, że należą do najbardziej zajętych i aktywnych ludzi na świecie. Aż w końcu się udało.

Dwie godziny Petera Brotzmanna to bardzo dużo. To dwie godziny wytężonej koncentracji, męczącego myślenia. Nie ma litości ani chwili odpoczynku. Muzyka niemieckiego saksofonisty nie sprawia przyjemności - nie ma jej sprawiać, pryncypialnie. Bezlitosność jego gry jest trudna, wymagająca, ciężko przyswajalna - i wydaje mi się to absolutnie fantastyczne.

Po raz pierwszy w ramach Krakowskiej Jesieni Jazzowej publiczność miała okazję zobaczyć dwa osobne koncerty tego samego wieczoru. To pierwsza nowość. Druga jest taka, że po raz pierwszy w ramach festiwalu doszło do połączenia improwizacji muzycznej z improwizacją taneczną – tę drugą w wykonaniu Małgorzaty Haduch, pomysłodawczyni i organizatorki cyklu Free The Dance, tę pierwszą w wykonaniu duetu Artura Majewskiego i Kuby Suchara czyli formacji Mikrokolektyw.

Jakby ktoś kiedyś chciał zadać pytanie, co jest potrzebne żeby powstała muzyka, to poniedziałkowy koncert, od którego rozpoczął się kolejny dzień VII edycji Krakowskiej Jesieni Jazzowej mógł na to pytanie bardzo wyczerpująco odpowiedzieć. Jeśli więc ktoś pomyśli, że potrzebna jest do tego technika, warsztat, albo jakaś mocno udokumentowana koncepcja to może nie mieć do końca racji. Do tego aby powstała muzyka potrzebny jest człowiek. Bez niego nie stanie się nic. Najlepiej gdy jest to człowiek obdarzony wizją.

W pewnym sensie każdy koncert muzyki improwizowanej jest taki sam. To rozmowa, w której jedna strona mówi, a druga słucha. Jednak gdy publiczność przestaje słuchać, muzykowi dużo gorzej się opowiada. „We’re a team!” - wykrzyknął w przerwie swojego niedzielnego koncertu w Warszawskim 'Pardon, to tu' Joe McPhee, dziękując publiczności za tak liczne przybycie.