Kiedy muzyka dociera najgłębiej, przenika, rezonuje, najsilniej odciska ślad w duszy słuchacza? Gdy akordy „uzbrojone” są w potęgę brzmienia, bogate aranżacje, czy gdy linia melodii zarysowana jest subtelnie, a kompozycje stworzone są z delikatnie utkanej materii nienatarczywych dźwięków? Słuchając ostatniego z trzech studyjnych albumów tria Colina Vallona można zaryzykować twierdzenie, że druga z odpowiedzi jest bardziej trafna.
Pamiętacie płytę Rruga? Światowa krytyka przyjęła ją ciepło, ale co ważniejsze pokochała go publiczność. Urodzonego w Lozannie młody pianista spodobał się także Manfredowi Eichlerowi na tyle, że Vallon jak na razie może spać spokojnie i nie martwić sięszukaniem nowego wydawcy.
Pod koniec roku krytycy mogą robić to, co lubią najbardziej - układać ranking. Nie jest to zadanie bardzo wymagające, a efektowane i poczytne. Ukazało się już kilka dziennikarskich zestawień. Nie wzbudziły one jednak szczególnej ekscytacji w naszej redakcji. Do dziś. Portal Amazon.com opublikował listę 10 płyt jazzowych, które klienci sklepu ocenili najwyżej. Vox populi. Spodziewać możnaby się, że taki top, od deski do deski wypełnią komercyjne hity... NOT!
W wyniku komputerowej awarii dnia wczorajszego, wciąż czekamy na słowne relacje z Jazzowej Jesieni w Bielsku Białej. Mamy juz jednak zdjęcia - autorstwa Barbary Adamek. Polecamy!
Festiwal otworzył koncert Belgów z Colin Vallon Trio. Im nie komputer, ale samolot pokrzyżował plany, i prosto z lotniska udali się na szybki soundcheck i koncert.
Colin Vallon (fortepian), Patrice Moret (kontrabas), Samuel Rohrer (perkusja)
Już dziś trio Colina Vallona zainauguruje 9-tą edycję Jazzowej Jesieni w Bielsku Białej! Za program festiwalu odpowiada Tomasz Stańko. Patronem medialnym tego wydarzenia jest portal Jazzarium.pl Z tej okazji przygotowaliśmy wspólnie dla naszych czytelników serię konkursów. Dziś odcinek 1.
Jeśli chcesz otrzymać płytę "Rruga" Colin Vallon Trio odpowiedz na pytanie:
Co to jest "rruga"?
na odpowiedzi czekamy do czwartku, do godziny 17tej pod adresem mailowym:
Muszę przyznać, że na widok płyty nowego klasycznego tria jazzowego nie przechodzi mnie specjalny dreszcz, chyba, że można za takowy uznać lekko uniesioną brew. Zapewne wielu się ze mną nie zgodzi, ale wydaje mi się, że niezwykle ciężko jest wymyśleć w tej dziedzinie coś, czego nie zrobiliby już Bill Evans Trio na jednym skrzydle, czy The Bad Plus na drugim. Zdarzają się czasem wyjątki takie jak zespół Brada Mehldau'a, Vijay'a Iyera, czy - moim zdaniem niedocenione trio Bjornstad/Danielson/Mazur.
