Theme And Variatios

John LaPorta - amerykański klarnecista, saksofonista, kompozytor i aranżer to ważna postać świata jazzu. Już w wieku 9 lat grał na klarnecie. Potem były studia muzyczne u Ernesta Tocha i Alexisa Haieffa i granie w Youth Symphony, prowadzonej przez Leopolda Stokowskiego. 

Był zauroczony talentem Lenniem Tristano. Najpierw u niego studiował, a potem też wspólnie nagry­wał (program Barry Ulanowa „Modern Jazz Versus Figs"). W latach 1951-52 został wybrany do Metronome All-Stars, a potem grywał w orkiestrach Dizzy'ego Gillespiego, Charliego Parker’a, Charlesa Mingusa, aby u schyłku lat 50. osiąść jako wykładowca w Berklee School of Music. Od tego momentu koncertował rzadziej, poświęcając swoją uwagę kompozycji i redagowaniu dzieł teoretycznych. I szkoda, że tak się stało. LaPorta bowiem dał się poznać jako znakomity instrumentalista, umiejący zaufać wrodzonej intuicji i pomysłowości muzycznej, a równocześnie nie bagatelizować techniki (niezrównana kreacja w „Ebony Concerto” Igora Strawińskiego napisanego dla orkiestry Woody'ego Hermana).

Omawiana płyta zawiera publikowane po raz pierwszy na CD nagranie „Theme And Variations" (grudzień 1957 i styczeń 1958), oraz pochodzące z sesji z Fine Sound w Nowym Yorku (4-5 czerwca 1956 r.) „Conceptions". Pracę nad napisanym na oktet „Theme And Variations" zajęły mu prawie rok. Jest to kompozycja na trąbkę, puzon, saksofony: altowy, tenorowy i baryton, fortepian, kontrabas i perkusję. W sumie wariacji jest 12. Niektóre mają formę jazzowego kanonu inne fugi, lub pojedynku między tenorami. Wariacja finałowa zaś to zderzenie instrumentów dętych grających w tempie 3/4 - z sekcją rytmiczną grającą w tempie 2/4 zatracających się w żywiołowym tutti i powracającym na koniec temacie. Wszyscy muzycy biorący udział w tych nagraniach to prawdziwe stare wygi i chętnie zatrudniani przez takie gwiazdy jak Claude Thornhill, Benny Goodman, Glenn Miller, Red Norvo, Stan Kenton. Skład więc, choć, proszę wybaczyć, nie wymieniony z nazwisk, mówi sam za siebie. I zamiast potoczystych opisów muzyki powiem tyle: dawno to było, ale świeżości nie zatraciło w ogóle. Polecam.