Live at the Jazz Standards

„Jestem bardzo dumny, że spotkałem tak wielki młody talent. Muzyk ten znalazł swoją drogę. Teraz możemy tylko czekać, patrzeć i słuchać.” - napisał o spotkaniu z Mateuszem Kołakowskim prawdopodobnie jeden z najwybitniejszych, a po śmierci Steve'a Lacy'ego kto wie czy nie najdoskonalszy dziś saksofonista sopranowy Dave Liebman. Obydwaj panowie zanim razem zagrali mieli okazję ze sobą dłuższy czas  korespondować, Mateusz przesyłał Libmanowi nwet swoje nagrania, szukał u niego porady i komentarza, aż w końcu kiedy nadarzyła się okazja śmiało poprosił managerów z Instytutu Kultury Polskiej, aby 9 września podczas koncertu, jaki w Nowym Jorku właśnie w klubie Jazz Standards miał dawać, towarzyszył mu nie kto inny jak wirtualny do tej pory znajomy Dave Liebman.

Takich okazji nie można przepuszczać. Nie powinno się też przepuścić okazji, aby takiego spotkania nie udokumentować i jeśli będą sprzyjające warunki nie wydać na płycie. „Live at Jazz Standards” lada moment trafi na sklepowe półki i choć jest to album niemal w całości wypełniony doskonale znanymi standardami i na dodatek jeszcze w tak niewdzięcznej i nieefekciarskiej konwencji zagrany – duet – to mam nadzieję zaskarbi sobie sympatię słichaczy polskich i zagranicznych. Przed Mateuszem jest wielka przyszłość. Już dziś jest wybornym pianistą, już dziś z powodzeniem sięga po trudny klasyczny repertuar z jednej strony, z drugiej coraz ciekawiej i z coraz większą erudycją improwizuje. Razem z Libmanem, choć nie było przecież czasu dłużej popracować na wersjami poszczególnych kompozycji, stworzyli solidny kawał świetnego, nowoczesnego jazzowego grania. Brawo!