Les Deux Versants Se Regardent

“Les Deux Versants Se Regardent” to płyta, która od pierwszych taktów angażuje uwagę słuchacza. Otwierający album prawie 20-minutowy utwór tytułowy rozwija się bardzo powoli. Pierwsze dźwięki są ledwo słyszalne, ale nawet już wtedy da się odczuć, że coś wisi w powietrzu i będziemy mieli do czynienia z nie lada ucztą muzyczną. Jak się okazuje, przypuszczenia znajdują swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości.

Francuska pianistka Eve Risser wraz ze swoją orkiestrą z dużym wyczuciem buduje napięcie. Zaczyna od pojedynczych akordów, by potem zagęścić atmosferę i oczarować majestatycznym pięknem. Potem wydaje nam się, że utwór traci swój charakter, staje się zbyt zawiły, ale to tylko pozory - eksperymenty w duchu wolnej improwizacji stwarzają pole do jeszcze silniejszego zaakcentowania melancholijnego motywu.

Kolejne nagrania składające się na zawartość najnowszego albumu jednej z najważniejszych postaci młodego pokolenia we współczesnym jazzie nie odstają jakościowo od kompozycji tytułowej. Urzekają tajemniczością, bogatym, choć rozsądnie dawkowanym instrumentarium oraz szeroką paletą nastrojowości. Flety, saksofon, klarnety, puzon, gitara elektryczna, perkusja obsługiwane przez White Desert Orchestra momentami brzmią niczym zaprogramowane. Emocje są jednak jak najbardziej ludzkie. To dla nich tak chętnie wraca się do “Les Deux Versants Se Regardent”, które jest kolejnym znakomitym dziełem w rozrastającym się dorobku artystycznym Eve Risser i niewiele ustępuje “En Corps” zarejestrowanym w trio z Benjaminem Duboc i Edwardem Perraud oraz solowym “Des pas sur la neige”.