HIGH CONTRAST

Oto mamy płytę nagraną na przełomie lat 70/71  w różnych studiach w Hollywood, będącą efektem współpracy,  a zarazem zderzeniem dwóch indywidualności: mistrza gitary fachowo osadzonego w świecie jazzu_, rocka, muzyki latynoskiej, rhythm & bluesa Gábora Szabó oraz Bobby'ego Womacka, gitarzysty czołowego, śpiewaka i tekściarza rhythm & bluesa.

Liderem jest jednak Szabó, muzyk urodzony i zmarły  w Budapeszcie, który inicjację jazzową_, podobnie jak wielu ludzi tego czasu, zawdzięczał audycjom Głosu Ameryki. Dzięki intensywnej czteroletniej pracy opanował grę na gitarze. Znany zrobił się jednak dopiero po wyemigrowaniu do USA, gdzie studiował ( Berklee School of Jazz -1957-59), grał z licznymi orkiestrami (m.in. Toshiko Akiyoshi'ego), a także jako członek kwartetu Chico Hamliltona, Charlesa Lloyda, Gary'ego McFarlanda lub tworzył własne grupy (1957-59). Po okresie gry w stylu hard bopu, Szabó, tknięty mistycyzmem, zorientował swoją sztukę w kierunku muzyki indyjskiej (jego gitara brzmi prawie jak sitar). Otworzył się też jednak na możliwości, jakich dostarcza elektroniczne przetwarzanie dźwięku gitar, nie czyniąc jednak z tego manifestu estetycznego.

Przejdźmy do płyty. Otwiera ją „Breezin” Womacka - prawdziwy popis gry  obu gitarzystów na tle przeszkadzajek  i smyczków, potem trzy utwory pióra Szabó i „Amazon”, ukazujący piękno akustycznego brzmienia gitary wspartej elektrycznym soundem gitary Womacka_, conga  Felixa  "Falco" Falcona i tam-tamami Carmelo Garcii. Szlachetna uroda akustycznych brzmień miesza się tu z utworami o rodowodzie rhythm & bluesowym. To zaskakująca i efektowna mieszanina, której na dodatek słucha się z prawdziwą przyjemnością.