Warsaw Summer Jazz Days - dzień 1

5 lipca, w warszawskim klubie Stodoła rusza tegoroczna edycja festiwalu Warsaw Summer Jazz Days. Tego wieczoru usłyszymy kolejno Django Bates’ Belovèd, Binker and Moses oraz Vijay Iyer Sextet. 

Django Bates to brytyjski kompozytor, multiinstrumentalista, lider zespołów i pedagog. Gra na fortepianie i klawiszach, rogu tenorowym, a nawet pisze na sporą skalę komiksy.Swego czasu opisywany jako „ Jeden z najbardziej utalentowanych muzyków, który wyprodukowała Wielka Brytania, a jego twórczość obejmuje całe spektrum jazzu, od wczesnego przez bebop, free jazz aż po jazz-rockową syntezę” Od początku swojej kariery porusza się na granicach awangardy,muzyki pop,jazzu,rocka,stylów tak wielu,że nie sposób ich nawet wymienić.
Artysta to trudny do zaszufladkowania. Grę na fortepianie zaczął jako samouk. W latach 70-tych zaczął edukację w London’s Centre for Young Musicians, gdzie uczył się gry na trąbce i skrzypcach.
W 1978 opuścił słynną Royal Collage of Music zaledwie po dwóch tygodniach, po to, aby rozpocząć współpracę z młodymi muzykami, często emigrantami, którzy później mieli zdominować brytyjską scenę jazzową.

Bates założył Human Chain w 1979 roku, które w 1980 roku przekształciło się w jazzową orkiestrę o nazwie Loose Tubes. W 1991 roku założył 19-osobową orkiestrę jazzową Delightful Precipice.
Mniej więcej w tym samym czasie zakłada Powder Room Collapse Orchestra, która nagrywa m.in. muzykę do Trzeciego Policjanta i komponuje oraz wystawia cyrkowy musical Circus Umbilicus.
Bates to muzyk , który grał z przez lata z grupą Billa Brufforfa Earthworks,(perkusisty YES,GENESIS, KING CRIMSON) a jednocześnie tworzył tak mocno eklektyczne zespoły , które trudno definiować nawet po latach.
Django Bates to niekoronowane, psotne dziecko twórczości wielkiego George Russella, u którego zresztą występował w roku 1986 podczas jego brytyjskiej trasy.
Występował m.in. z Michaelem Breckerem, Davidem Sanbornem, Timem Bernem, Vince Mendozą i Donem Aliasem.
Kontrowersyjne są jego projekty od autorskich sposobów odczytania muzyki Hendrixa po wręcz quazi jazzową wersję słynnego albumu Beatlesów Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band nagraną przez niego w 50 rocznicę powstania tego arcydzieła muzyki pop.
Bates bardzo często pisze na zamówienie. Są to tak zróżnicowane projekty jak „Dream Kitchen” napisane dla perkusistki Evelyn Glennie, „Fine Frenzy” dla zespołu tanecznego Shobhana Jeaysingha, koncert fortepianowy dla Joanny McGregor i Royal Liverpool Philharmonic Orchestra czy też koncert na elektryczną klawiaturę „2000 Years Beyond UNDO”.
Jest także autorem muzyki do kilku projektów teatralnych reżyserki Lucy Bailey.
To multiinstrumentalista, którego talent został w pełni doceniony ostanimi laty przez wytwórnię ECM.
Dowodem na to są jego zwłaszcza ostatnie projekty.
Wydanie albumu The Study of Touch w trio oraz gra na ostatniej płycie Anoura Brahemem Blue Maqams obok takich tuzów jak Dave Holland i Jack DeJohnette.

Binker Golding i Moses Boyd to free jazzowy duet na saksofon I perkusję , który prawdziwym przebojem wdarł się na do głównego nurtu jazzu. Wywodzą się z kręgu młodych muzyków londyńskiej sceny , którą inspirują tak różne gatunki jak grime, hip hop, elektronika i jazz.
Jak ich równieśnicy zza oceanu w sposób szczególny skupiają się zwłaszcza na młodej publiczności, z racji wieku chociażby, mając z nią szczególną więź i porozumienie
Do spotkania Binkera i Mosesa doszło dziesięć lat temu , kiedy to obaj byli w trasie jako członkowie zespołu Zary McFarlane nagrywając trzy albumy dla wytwórnii Brownswood Recordings Gilesa Petersona.
Podczas próby na scenie przed koncertem zespołu McFarlane Binker z Mosesem zaczęli spontanicznie improwizować w duecie i tak narodził się ten młody wyjątkowy team.
Debiutancki album Dem Ones rozpoczął wręcz sensacyjny okres w historii tego duetu, powodując prawdziwy wysyp nagród i nominacji i budząc autentyczny zachwyt zarówno krytyków jak i publiczności.
Ich muzyka to jakby żywe echo póżnych dokonań Coltrane’a oraz Deweya Redmana i Charlesa Lloyda z przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych.
Druga płyta Journey to the Mountain of Forever to wyjątkowy dwupłytowy album. Jego pierwsza część jest zarezerwowana dla duetu, ale już na drugiej do zespołu dołącza prawdziwa legenda brytyjskiego tenoru czyli sam Evan Parker. Poza nim możemy jeszcze usłyszeć Byrona Wallena na trąbce, Tori Handsley na harfie, Saratha Korwara na tabli i na perkusji Yussefa Dayesa.

Vijay Iyer - nominowany do nagrody Grammy, kompozytor i pianista Vijay Iyer zdobył wiele chlubnych określeń. Został nazwany przez Pitchfork “jednym z najbardziej inspirujących i witalnych pianistów dzisiejszych czasów”, przez Los Angeles Weekly “młodą gwiazdą, która nie zna granic”, a przez Minnesota Public Radio “amerykańskim skarbem.” Nagrodę dla Pianisty Roku w 2014 dał mu magazyn DownBeat, w 2013 zyskał tytułMacArthur Fellow, a w 2012 wygrał Doris Duke Performing Artist. W 2012 wygrał “pięciokrotną koronę” wygrywając w głosowaniu Downbeat właśnie tyle kategorii – Artysta Jazzowy Roku, Pianista Roku, Jazzowy Album Roku, Jazzowy Zespół Roku i nagrodę Wschodzącej Gwiazdy w kategorii kompozycja. “Poczwórną koronę” dał mu JazzTimes, który w głosowaniu w tym samym roku określił go Artystą Roku i dał mu tytuł najlepszego Akustycznego Zespół roku, Pianisty Roku i Albumu Roku. Udało mu się również uzyskać nagrodę Pianisty Roku w latach 2012-2013, przyznawaną przez Jazz Journalists Association i nagrodę ECHO (określaną jako niemieckie Grammy), ponownie jak Najlepszy Światowy Pianista.

W marcu 2014, Iyer wydał “Mutations”, spektakularny debiut w ECM. Na albumie znalazła się napisana przez niego muzyka na pianino, kwartet smyczkowy i elektronikę. Będący pierwszym jego album z muzykę kameralną, “Mutations rozszerza i pogłębia skalę uczuć…pokazuje jego bardziej delikatną, ale jednocześnie lśniącą stronę” (Chicago Tribune). Jego poprzedni album, “Holding It Down:The Veterans’ Dreams Project (2013)” jest jego trzecią współpracą z poetą Mikem Laddem, tym razem bazującą na snach weteranów Iraku i Afganistanu. Został on uznany za Najlepszy Album Jazzowy Roku przez Los Angeles Times, a JazzTimes określił go mianem “namiętnego, prześladującego i poruszającego.”

Wcześniej Iyer został wybrany Muzykiem Roku 2010 przez Jazz Journalists Association i nazwany ”jednym z 50 Najbardziej Wpływowych Hindusów na Świecie” przez GQ India. Inne jego nagrody uwzględniają Greenfield Prize, The Alpert Award in the Arts, The New York Foundation for the Arts Fellowship, the India Abroad Publisher Special Award for Excellence i inne nagrody za kompozytorstwo. Współpracownicy Iyera to między innymi: Steve Coleman, Wadada Leo Smith, Roscoe Mitchell, Butch Morris, George Lewis, Amina Claudine Myers, William Parker, Graham Haynes, Rudresh Mahanthappa, Rez Abbasi, Craig Taborn, Ambrose Akinmusire, Liberty Ellman, Steve Lehman, Matana Roberts, Tyshawn Sorey, Miya Masaoka, Pamela Z, John Zorn, Mari Kimura, Dead Prez, DJ Spooky, Himanshu Suri z Das Racist, High Priest z Antipop Consortium, Karsh Kale, Suphala i Talvin Singh. Na liście znalazło się również kilka ludzi związanych z filmem, między innymi Haile Gerima, Prashant Bhargava i Bill Morrison; i choreografów, wśród nich Karole Armitage; czy wreszcie poetów, takich jak Mike Ladd, Amiri Baraka, Charles Simic czy Robert Pinsky. Jego kompozycje były grane między innymi przez Bang on a Can All-Stars, The Silk Road Ensemble, Ethel, Brentano String Quartet, JACK Quartet, American Composers Orchestra, Hermès Ensemble, International Contemporary Ensemble czy Imani Winds.

Człowiek renesansu, którego kariera obejmuje nauki ścisłe, humanistyczne i sztukę, Iyer uzyskał doktorat z kognitywistyki muzyki na Uniwersytecie Kalifornii, Berkeley. Publikował między innymi w Journal of Consciousness Studies, Wire, Music Perception, JazzTimes, Journal of the Society of American Music, Critial Studies in Improvisation, Arcana IV, Sound Unbound, Uptown Conversation. Jego praca znalazła się w The Best Writing on Mathematics: 2010 i w nadchodzącym podręczniku Oxford Handbook of Critical Improvisation Studies. Iyer nauczał w Manhattan School of Music, New York University czy w The New School i jest dyrektorem do spraw warsztatów “Jazz and Creative Music” w The Banff Centre i corocznych trzytygodniowych warsztatów w Albercie, w Kanadzie, rozpoczętych przez samego Oscara Petersona. Do ostatnich osiągnięć Iyera należy dołączyć jego wieloletnią rezydencję w San Francisco Performences, gdzie pracował i grał na rzecz oraz wraz ze szkołami i lokalnymi organizacjami. W 2014 rozpoczął również funkcje profesora na Harvardzie w Departamencie Muzyki, jako Profesor Sztuk Franklin D. i Florence Rosenblatt.

CO? – Warsaw Summer Jazz Days 2018 - dzień 1
KTO? – Django Bates’ Belovèd - Django Bates, Petter Eldh, Peter Bruun / Binker and Moses - Binker Golding, Moses Boyd / Vijay Iyer Sextet - Vijay Iyer, Steve Lehman, Mark Shim, Graham Haynes, Stephan Crump, Jeremy Dutton
GDZIE? – Klub Stodoła, Warszawa
KIEDY? – 05/07/2018, 19:00