Trees Of Light

Nowy projekt kontrabasisty Andersa Jormina zaskakuje niecodziennym instrumentarium. Oto towarzyszy mu Lena Willemark, wokalistka i poetka grająca na skrzypcach i altówce oraz Karin Nakagawa, specjalistka od japońskiego koto. Trójka artystów spotkała się w studiu w Göteborgu, by razem wykonać swe autorskie kompozycje. Muzyczne owoce ich spotkania intrygują, działając na wyobraźnię i zmysły.

Sposób, w jaki interpretują utwory, przywodzi na myśl oszczędnie oświetloną scenę teatralną, gdzie troje aktorów czeka na swoją partię. Na każdym z nich skupia się inny reflektor, okręgi świateł oddziela zakurzona czerń. Grana sztuka dopuszcza zarówno milczenie, deklamację unisono jak i improwizację, mają więc miejsce monologi, dialogi oraz dyskusje trzech głosów. Artyści obserwują się uważnie, wysłuchują w skupieniu wypowiedzi towarzyszy, z oddaniem wykonują własne partie, wyczekują wspólnych sekwencji. Artykulacja jest dokładna, przeszywająco surowa i minimalistyczna, przez co przekazywane emocje są intensywne, jakby odarte z teatralnej konwencji. A widz, w swojej samotności i wrażliwości, poddaje się tej esencjonalnej sile scenicznego wyrazu.

Tego doświadczyć można słuchając albumu „Trees Of Light”, w którego centrum sytuują się słowa i śpiew Willemark, otoczone partiami instrumentalnymi całego tria. One, zważywszy bogate konotacje kulturowe brzmień, wiodą ku różnym tematycznym i estetycznym ścieżkom. Podążając nimi, poczuć można zapach zarówno Bergmanowskich poziomek, jak i kwitnących wiśni. Tak ulotna, subtelna i piękna to muzyka...