AFRO-HARPING

Harfa, jeden z najstarszych instrumentów strunowych, szybko został wykorzystany w kinie dźwiękowym dzięki swoim walorom dźwiękowym. Równie szybko ciepłe, nastrojowe brzmienie zainteresowało aranżerów jazzowych. Jack Teagarden zatrudnił w 1934 roku pioniera w tej  dziedzinie Caspara Reardona, Eddie Sauter korzysta z maestrii Adeli Girard.

Harfę spotykamy również w nagraniach Charlie Parkera z lat 50- tych na tle towarzyszącej  orkiestry  smyczkowej. W tej epoce dwie kobiety tworzą swoje  improwizacje na harfę: Corky Hale z orkiestrą Harrego Jamesa i Dorothy Ashby wespół z Louisem Armstrongiem i Woody Hermanem.

Dorothy Ashby bardzo szybko daje  się poznać jako harfistka grająca prawdziwy bebop. Paradoksalnie_, kształcąc się jako pianistka klasyczna, równocześnie studiuje grę na harfie, na Wayne State University, bardzo szybko wiąże się z grupami jazzowymi. Jej dokonania w dziedzinie jazzu szybko zauważają krytycy przyznając jej, jako harfistce Downbeat International Jazz Critics Award za rok 1952. Począwszy od 1956 roku,

Ashby nagrywa swoje własne płyty jako leader. Trwa to aż do lat 70-tych,  kiedy to przenosi się na zachodnie wybrzeże, gdzie działa aktywnie, aż do śmierci. Zmarła w Santa Monica w Kalifornii 13 kwietnia 1986 roku. Jako harfistka dała się poznać grą wyrafinowaną, elegancką o pełnym brzmieniu, choć czasem nieco manieryczną. Pozostawiła po sobie dziesięć autorskich płyt, a uczestniczyła w wielu innych nagraniach, często jako ceniony muzyk sesyjny.

Płytę Dorothy Ashby "Afro-Harping”, którą polecam, a która jest wspólnym dziełem jej i producenta-aranżera Richarda Evansa, otwiera jego kompozycja SOUL VIBRATIONS z piękną grą Ashby, gdzie linia melodyczna harfy przewija się wraz z uduchowionym brzmieniem fletu nad masywnym rytmem bębnów i basu. Następne cztery utwory: GAMES, ACTION LINE, przeróbka tematu z  filmu Harlow - LONELY GIRL_, LIFE HAS ITS TRIALS to kompozycje Ashby_, ten ostatni utwór otwiera reminiscencja z meksykańskiej fiesty, by poddać  się afrykańskim rytmom bębnów. Utwór tytułowy AFRO-HARPING jest dziełem wspólnym Dorothy Ashby i gitarzysty z Chicago Paula Upchurcha utrzymanym w podobnym klimacie, solo na harfie z przeni­kliwym fletem na tle basu i wszechobecnych bębnów. Jest tam też kompozy­cja młodego  trąbkarza Freddiego Hubbarda, LITTLE SUNFLOWER, otwiera ją sekcja  instrumentów perkusyjnych, gwałtownych, ustępując miejsca malowanemu dźwiękami harfy muzycznemu obrazowi promieni słonecznych. Miłego słuchania.