A to Polska waśnie. Mieliśmy wspaniałego skrzypka, wielkiego muzyka Zbigniewa Seiferta. Artystę, który obrósł legendą i którym, jak to my Polacy nieustannie głodni docenienia, uwielbiamy się chwalić ilekroć temat rozmowy wkracza na rolę skrzypiec w światowym jazzie. Zaraz po tym, jak już go wychwalimy pod niebiosa, co zresztą słuszne, mamy w zwyczaju popadać w nasz ulubiony spleen i ponarzekać, że poza małymi wyjątkami, świat od Seiferta się odwrócił i nie chce udostępnić ludzkości słynnych amerykańskich płyt naszego narodowego bohatera.
