Kiedy razem na scenie pojawić się mają nazwiska takie jak Tomasz Stańko i Marcin Masecki, oczekiwania publiczności są zazwyczaj co najmniej spore. Wiadomo, że potencjał w takiej konfiguracji drzemie wielki i chciałoby się usłyszeć i przeżyć coś, co byłoby kilkukrotnym spotęgowaniem talentu każdego z muzyków z osobna. Praktyka częstokroć jednak weryfikuje to, co w teorii niezaprzeczalne. Podobnie rzecz się miała z gdańskim koncertem wyżej wymienionego duetu.
"Nienasycenie" jest z pewnością Tomaszowi Stańce - niegdyś silnie zafascynowanym osobą i twórczością Witkacego - utworem dobrze znanym. Tytułem Witkacowskiej powieści można właściwie spuentować całą jego karierę, której zasadą było właściwie ciągłe poszukiwanie coraz to nowych stymulantorów własnego muzycznego rozwoju.
Tomasz Stańko i Marcin Masecki razem, na jednej scenie. Nie jesteśmy przyzwyczajeni do takich duetów, choć akurat ci Panowie już razem grali. Ale tylko raz, jak do tej pory i wszyscy, którzy mieli okazję ich wówczas słyszeć, co do jednego byli zgodni – zagrali muzykę niespodziewaną.
Wieczór rozpoczął się od koncertów zespołów. Było wspominkowo, od pierwszych laureatów z 1964 roku, czyli Jazz Band Ball Orchestra, w zmienionym składzie, po wciąż uważanych za przedstawicieli młodego pokolenia jazzowego Pink Freudów. Do jazz bandu dołączył Stan Breckenridge z wokalem prezentując takie standardy jak śpiewany przez Billie Holliday „New Orleans” czy „Straighten Up & Fly Right” Nat King Cole’a. Potem na scenie pojawił się Zbigniew Namysłowski z kwintetem i utworami z płyty „Kujaviak goes funky” wydanej w 1975 roku.
Przed tygodniem pisaliśmy o Tomaszu Stańko - laureacie honorowego Paszportu Polityki. Tym razem nasz znakomity trębacz wyróżniony został honorową nagrodą krytyków niemieckojęzycznych - Preis der deutschen Schallplattenkritik.
Ich drogi skrzyżowały się na scenie dotąd tylko raz. Nasz znakomity trębacz i enfant terrible pianistyki wtorkowego wieczoru ponownie dzielili scenę, ale nie jako występujący artyści, ale jako laureaci jednej z najważniejszych nagród przyznawanych twórcom kultury - Paszportów Polityki.
Po świetnym, pełnym energii koncercie brazylijskiej wokalistki i pianistki Eliane Elias, której występ, w magiczny sposób przeniósł słuchaczy w rozgrzaną słońcem, barwną i pełną euforycznych dźwięków krainę, kolejny Jesienny wieczór upłynąć miał w Bielsku-Białej przy akompaniamencie występująych po sobie: zespołu Davida Virellesa i grupy pod przewodnictwem Tomasza Stańki, dyrektora artystycznego Festiwalu.
Jak co roku koncertem jazzu tradycyjnego rozpocznie się Jazzowa Jesień w Bielsku Białej. Festiwal zainauguruje oktet Keith Ball and his Jazzmen. Znak to widomy, że oto po raz jedenasty Tomasz Stańko zaprosił do sali koncertowej Bielskiego Centrum Kultury swoich ulubionych artystów. W tym roku jednak jeden dzień festiwalu budzi u nas przyspieszone bicie serca.
