Illegal Crowns to kolektywny kwartet, który łączy długo współpracujące trio gitarzystki Mary Halvorson, perkusisty Tomasa Fujiwary i kornecisty Taylora Ho Bynuma z francuskim pianistą Benoît Delbecqiem. Wszyscy czterej artyści są uznawani przez krytykę za czołowe postacie muzyki współczesnej, a będąc prawdziwym kolektywem (podobnie jak Halvorson i Fujiwara w Thumbscrew z basistą Michaelem Formankiem) każdy z nich wniósł oryginalne kompozycje napisane specjalnie dla grupy.
Współczesny jazz otworzył się na tak wiele inspiracji różnymi kulturami muzycznymi, że znalezienie oryginalnego i intrygującego poznawczo źródła swej twórczej podniety jest dziś dla muzyka nie lada zadaniem. Być może trzeba - jak John Hébert - po prostu powrócić do źródeł. Kluczową inspiracją twórczości rezydującego w Nowym Jorku kontrabasisty i kompozytora wydaje się być spuścizna francuskojęzycznej mniejszości Cajunów, kultywujących swą muzyczną tradycję w tej samej Luizjanie, w której przed niemal stu laty rodziły się jazzowe tradycje.
Muzyka jazzowa pochodząca z Kanady pozostaje w Europie niedoceniana. Przede wszystkim zaś nie jest wystarczająco znana. Z wyjątkiem kilku artystów (m.in. Oscar Peterson, Lenny Breau, Gil Evans, Diana Krall) twórcy i wykonawcy z tej części Ameryki Północnej pozostają nieznani szerszej publiczności na naszym kontynencie.
Tym razem już w duecie i poczęści z muzyką duetów. Z płyt, które już są na rynku i albumów, któych jeszcze nia ma. Bo przecież Lucian i Mat Maneri ze swoim "Transylvanian Concert" na sklepowe póki już trafili, ale Marilyn Crispell i Gary Peacock z płyta "Azure" jeszcze nie. Podobnie jak najnowsze dzieło kwintetu Steve'a Swallowa "Into The Woodwork" oraz płyta Jonathana Finlaysonai jego Sicilian Defense - Moment And The Message (2013). Będzietez muzyka mniej jazzowa od Joslyn COok, fragmenty nowej płyty Pata Metheny'ego z kompozycjami Zorna i kołysanka Jeża Igora.
Co się stanie, kiedy w jednym miejscu spotka się amerykańska tradycja i europejska awangarda? Na pewno coś piekielnie dobrego. A co jeśli będą to dwaj świetni pianiści, z czego pierwszy nosi nazwisko Hersch a drugi Delbecq? Chyba nie trzeba się nad tym długo zastanawiać. Ale to nie koniec, ponieważ projektowi towarzyszy jeszcze jeden bardzo istotny aspekt – sześcioosobowy skład, jednak nie sekstet, a podwójne trio, czyli forma należąca raczej do rzadkości. Mamy wszystko, czego trzeba do szczęścia – dobrych artystów, niebanalną formę i nowoczesny jazz.
W miniony weekend rozpoczęła się we Wrocławiu dziewiąta już edycja festiwalu Jazztopad. Oryginalna formuła łączenia jazzu z tzw. muzyką poważną, zamawianie kompozycji pisanych specjalnie na ten festiwal, prezentacja tego co najlepsze w jazzie amerykańskim i europejskim, aktywna pomoc w rozwoju młodych muzyków we współpracy z europejskimi organizacjami jazzowymi, to znaki szczególne tej imprezy zajmującej coraz ważniejsze miejsce na europejskiej scenie.
Dzięwiąta edycja wrocławskiego festiwalu Jazztopad rusza dzisiaj koncertem Enrico Ravy. Na start imprezy wywiad z jej dyrektorem artystycznym Piotrem Turkiewiczem.
W drugiej połowie roku Ornette Coleman wystąpi tylko pięć razy. Ostatni tegoroczny koncert odbędzie się we Wrocławiu. Jak udało się namówić Ornette’a na przyjazd?
Nie tylko jedyny koncert w Europie Ornette'a Colemana ale także zespoły pod przywództwem Jacka DeJohnette'a, Billa Frisella, Dona Byrona, Enrico Ravy, Benoit Delbecqa, oraz jazzmani z Korei i kolejna edycja programu Jazz Plays Europe uświetnią tegoroczną edycję wrocławskiego festiwalu Jazztopad! Festiwal trwać będzie od 3 do 25 listopada, a odbywać będzie się m.in.
Francuski pianista Benoit Delbecq na nastrojonym przez Philippe’a Bailleul Bösendorferze, na kontrabasie Jean-Jacques Avenel, na perkusji i instrumentach perkusyjnych Émile Biayenda -muzyka The sixth jump to niezwykle udana podróż kompozytora współczesnej muzyki improwizowanej do serca Afryki.
