SOPOT JAZZ FESTIVAL: Franz Hautzinger Solo / Jean-Paul Bourelly / Citizen X

Franz Hautzinger - trąbka

Urodził się 11-tego marca 1963 w Seewinkel, Burgenland. Koncert Hannibala Marvina Petersona w Jazzgalerie Nickelsdorf stał się inspiracją dla młodego trębacza. Od 1981 do 1986 studiował na wydziale jazzowym dzisiejszego Uniwersytetu Sztuki w Graz, dopóki porażenie ust nie zmusiło go do 6-letniej przerwy w graniu na trąbce. Po przeprowadzeniu się do Wiednia w 1986, zaczął eksplorować trąbkę w 1989 w swój własny, nieakademicki sposób. Współpracował z muzykami takimi, jak Christoph Cech i Christian Mühlbacher, grał w big bandzie “Nouvelle Cuisine” oraz oktecie “Striped Roses”. Płyta “Zong of se Boboolink”, którą nagrał z saksofonistą Helge Hinteregger, była jego pierwszym dziełem autorskim. Podczas 10-miesięcznegu pobytu w Londynie nawiązał między innymi kontakt z takimi muzykami, jak: Kenny Wheeler, Henry Lowther, John Russel i Steve Noble. Tych wpływów można się doszukać u Hautzingera w różnych kontekstach: w grupie “Regenorchester” (“Orkiestra Deszczowa”), ze swoją zmieniającą się instrumentacją, kwartecie z Helge Hinteregger, Oren Marshallem i Steve'em Noble'em, oraz w trio “Speakers’ Corner” z gitarzystą Martin Siewert i perkusistą Wolfgang Reisinger.

Nabycie trąbki ćwierćtonowej w roku 1997 było decydującym etapem w stworzeniu wyjątkowej płyty solowej “Gomberg” (2000), na której Franz Hautzinger przedstawił własny, nigdy przedtem nie słyszany kosmos dźwięku, który wynalazł na swoim instrumencie. Dzięki tej płycie Hautzinger znalazł się na czele międzynarodowej awangardy improwizacyjnej; nastąpiły potem wspólne projekty i nagrania z Derek Baily'im, weteranami “AMM” Keithem Rowe i Johnem Tilbury, jak i współpraca z Axelem Dörnerem, Christianem Fennesz, Otomo Yoshihide i Sachiko M. Połączenie dźwięków trąbki Hautzingera z różnymi rytmami i piosenkami można usłyszeć na płytach “Regenorchester XI” i XII, które również były ważnymi etapami w jego rozwoju. Franz Hautzinger wykłada na Wiedeńskim Uniwersytecie Muzycznym od roku 1989, jest członkiem grupy “Zeitkratzer” od 1999 i otrzymał zlecenia od Klangforum Vienna, między innymi. Jest światowym podróżnikiem, którego charakterystyczna sygnatura muzyczna znana jest od Wiednia do Berlina, Londynu do Beirutu, czy w Tokio, Nowym Jorku i Chicago. Franz Hautzinger pokazał, ze nawet w czasach kiedy post-modernizm należy do historii, instrument da się zdefiniować na nowo.

Jean-Paul Bourelly / Citizen X

Jean-Paul Bourelly - gitara, wokal, elektronika
Sadiq Bey - wokal, elektronika, instr. perkusyjne 
Kenny Martin - perkusja

Jean-Paul Bourelly
Mówi się, że Bourelly to „jeden z największych gitarzystów naszych czasów“. To mistrz łączenia stylów i przekraczania granic. Swoje wszechstronne, wieloplatformowe podejście do muzyki sam woli zamykać w pojęciu jednego muzycznego języka, wewnętrznie nierozerwalnego. Tym samym przeciwstawia się powszechnemu, komercyjnemu sztywnemu podziałowi na jazz, blues, rock i awangardę.
współtwórca projektu „Citizen X“. Urodzony w Chicago. Duży wpływ wywarli na niego najwięksi muzyczni odkrywcy z południowej części miasta, jak Phil Cohran, Pete Cosey, Von Freeman. Swój światopogląd zaczął kształtować wokół oświeceniowej, uświadamiającej siły muzyki. Jako nastolatek przeniósł się ze swoim avant-bluesem do Nowego Jorku i zaczął występować z Elvinem Jonesem, Butchem Morrisem, Royem Haynesem, Pharoah Sandersem i The Last Poets. Nagrał 17 płyt, w tym „Gypsys Re-Loaded“ z Melvinem Gibbsem i Calvinem Westonem, „CutMotion“ i psychodeliczny afro-bluesowy „Boom Bop“ z Archiem Sheppem. Zakładał też mnóstwo różnorakich grup, w których występowały takie znakomitości, jak senegalski perkusista Doudou Ndiaye Rose, przez Stone Raiders z Darrylem Jonesem i Willem Calhounem, do etiopskiej kolaboracji „Sheba Project“ i ostatniego projektu „Blueswakadolo“, zainspirowanego idealistyczną nowoczesną wizją Mali.