JnO: MAYA AZUCENA / DOROTA PIOTROWSKA PROJECT / CASSANDRA WILSON / ADAM BAŁDYCH IMAGINARY ROOM

49. Wrocławski festiwal "Jazz nad Odrą"

KONCERT LAUREATÓW Laureat Grand Prix 2013

MAYA AZUCENA

Maya Azucena – śpiew
Christian Ver Halen – gitara
Ivan Katz – perkusja
Stan Davis – instrumenty klawiszowe i bas

Maya Azucena to doceniona przez krytyków i nominowana do nagrody Grammy wokalistka i aktywistka oddana inspirowaniu świata poprzez swój głos. Zdobyła wiele wyróżnień, wśród których znajduje się certyfikat Grammy, przyznany za współpracę ze Stephenem Marleyem – gwiazdą z Jamajki, Uchwała Kongresu za koprodukcję koncertu „Hope Night” – imprezy mającej na celu zwiększenie świadomości społecznej dotyczącej przemocy domowej, oraz prestiżowej nagrody „Top 40 Under 40” przyznanej Artystce przez The Network Journal za jej działalność biznesową, społeczną i zagraniczną. Maya zajmuje się nauczaniem nastolatków, motywowaniem ich do działalności artystycznej i dążenia do osiągnięcia swoich celów. W programie MTV's MADE udało jej się dotrzeć z tym przekazem do świata, pomagając nastolatce w 5 tygodni osiągnąć jej potencjał. W listopadzie 2002 roku, Maya wystąpiła na znanej konferencji TEDx WOMEN w Waszyngtonie, a przed nią kolejny prestiżowy występ – tym razem na konferencji Omega's Design By Nature z udziałem Billa Clintona, która odbędzie się w październiku 2013 roku.

Billboard i Washington Post informowały o jej hipnotyzujących występach a Village Voice pisał, że „wyposażona w potężny i robiący wrażenie głos Azucena jest, być może, najbardziej imponującą z dzisiejszych żeńskich gwiazd muzyki hip-hop/soul/R&B.” Współpracowała i występowała wspólnie z artystami reprezentującymi różnorodne nurty, takimi jak Marcus Miller, Q-Tip, Cormega, Mr. Cheeks, Fitz & the Tantrums, Roy Ayers, Roberta Flack, Immortal Technique, Vernon Reid, czy Jonathan Peters. Najnowszy album Mai, zatytułowany „CRY LOVE” znalazł się na kliku listach przebojów, osiągając nr 1 na liście Pop Matters i „Top Ten Albums You May Have Missed” sklepu Amazon. Na zaproszenie Departamentu Stanu USA oraz Ambasad USA w różnych krajach, Maya Azucena odwiedziła wraz z zespołem Chiny, Birmę, Sri Lankę, Filipiny, Honduras, Salwador, Tanzanię a ostatnio – Rosję, stając się tematem z okładki The Washington Post. Gazeta potwierdziła, że „… śpiewała o uskrzydlonej sprawiedliwości, miłości we wszystkim, poczuciu siły i dobra i o tym, że wszystko, wszystko, wszystko będzie dobrze.” Obecnie Maya zaangażowana jest we wsparcie akcji „One Bilion Rising” („Nazywam się Miliard”) – międzynarodowego przedsięwzięcia mającemu na celu przeciwdziałanie przemocy domowej. Jej piosenka „Dance Revolution” jest hymnem kampanii wzywającym świat do zjednoczenia się przeciwko tragicznym statystykom wykorzystywania i gwałtów na kobietach i dziewczętach.

DOROTA PIOTROWSKA PROJECT with Jeremy Pelt

Sławek Dudar - alto sax

Dominik Wania - piano

Michał Barański - double bass

Dorota Piotrowska - drums

Dorota studiowała na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie w 2006 roku uzyskała stopień licencjata Filologii Romańskiej. Studia te umożliwiły jej docenienie wartości, jaką niesie ze sobą opowieść i struktura formy, ale jeszcze w ich trakcie, grając i koncertując z kubańskim zespołem, łączyła naukę z muzykowaniem. Po ukończeniu studiów zdecydowała, że będzie podążać za swoją pasją do jazzu i wstąpiła do Conservatorium van Amsterdam, gdzie poznała muzykę Ralpha Petersona, którego sylwetka zainspirowała ją do przeprowadzki do Groningen w Holandii, aby studiować pod jego okiem. Peterson wkrótce stał się jej muzycznym i życiowym mentorem. Tygodniowa wycieczka do Nowego Jorku zaowocowała dołączeniem przez Dorotę do programu wymiany na Long Island University, a później przeniosła się do The New School, gdzie w 2012 roku zdobyła wykształcenie jazzowe ze specjalizacją w grze na perkusji.Muzyka Doroty jest wyrazem jej życiowych doświadczeń. Jej rodzice są lekarzami, ale ona wybrała dla siebie drogę muzyka, który, jak twierdzi, również leczy ludzi. Częściowo dorastała na wsi, otoczona muzyką ludową. Jej pierwsza nauczycielka francuskiego zapoznała ją z piosenką francuską: „wiele zawdzięczam Pani Kujawiakowskiej, która nauczyła mnie marzyć i mieć w sobie szaleństwo wyobrażania sobie, że marzenia są realne, że mogą się spełnić. Miała 60 lat, ale miała o wiele bardziej otwarty umysł niż ja w wieku lat 16. Zainspirowała mnie do życia po swojemu, a miłość i wsparcie mojej matki dały mi resztę.” Studia u boku takich mistrzów perkusji, jak Kenny Washington, Ralph Peterson, Gregory Hutchinson i Nasheet Waits pomogły jej odnaleźć nowe ścieżki umożliwiające opowiadanie swojej historii we współpracy z choreografami i poetami. Pochodząca z Lubina perkusistka Dorota Piotrowska znana jest na nowojorskiej scenie jazzowej ze swojego wyczucia swingu i kompozycji, które zawierają współczesne motywy zakorzenione w tradycyjnych rytmach. Jej zespół składa się z żywiołowej mieszanki muzyków, którzy bez trudu łączą neo-bop i latynoskie wpływy, tworząc progresywne, eklektyczne brzmienie, które dodatkowo podkreśla korzenie Piotrowskiej, tkwiące w tańcu i literaturze.

Impart, g. 20:30

CASSANDRA WILSON

Cassandra Wilson - vocals
Gregoire Maret - harmonica
Brandon Ross - guitars
Jon Cowherd - piano
Lonnie Plaxico - bass
Mino Cinelu – drums and percussion

Cassandra Wilson- urodzona 4 grudnia 1955 w miejscowości Jackson w stanie Missisipi– amerykańska piosenkarka jazzowa i zdobywczyni nagrody Grammy. Od dziewiątego roku życia pobierała lekcje gry na fortepianie i gitarze. W 1975 r. zaczęła występować profesjonalnie. Śpiewała głównie materiał folkowy i bluesowy z różnymi grupami rhythmandbluesowymi. Na scenie jazzowej objawiła się dzięki rekomendacji perkusisty Alvina Fieldera. Zaistniała także na jazzowej estradzie jako wokalistka The Black Arts Music Society z rodzinnego Jackson. W 1981 r. przeniosła się do Nowego Orleanu, gdzie podjęła współpracę z saksofonistą Earlem Turbintonem. W 1982 r., za namową trębacza Woody’ego Shawa, przyjechała do Nowego Jorku i tam pracowała z kontrabasistą Davidem Hollandem i wokalistką Abbey Lincoln.
W 1985 r. wzięła udział w nagraniu albumu "Motherland Pulse" Steve’a Colemana, a szefowie niemieckiej wytwórni JMT zaproponowali jej nagranie autorskiej płyty. Debiutancki album "Point Of View" został zrealizowany wraz z Colemanem i gitarzystą Jeanem Paulem Bourellym. Nagranie to okazało się przełomowe karierze pianistki: posypały się oferty współpracy od najznakomitszych nowojorskich jazzmanów. Jednym z nich był (prowadzący trio New Air) Henry Threadgill, który niebawem opracował aranżacje jej kolejnego albumu "Days Aweigh". Mieszanka "przydymionego" głosu i dynamicznej, bujnej muzyki zawieszonej między psychodelią i swingiem była zniewalająca.
Przychylność bardziej konserwatywnej publiczności amerykańskiej wokalistka pozyskała zbiorem standardów "Blue Skies", który w 1988 r. wybrany został przez "Billboard" jazzowym albumem roku.

Nowatorski longplay "Jumpworld" dowiódł, iż Wilson nie da się jednoznacznie sklasyfikować: znalazły się na nim zarówno elementy rapu, funky, jak i klasycznego jazzu i bluesa. Wydana w 1991r. płyta "She Who Weeps" była konsekwentną kontynuacją tej stylistyki. Artystka wzięła dział w kolejnych sesjach nagraniowych Steve’a Colemana, a także muzyków związanych z jego formacją M-Base (m.in. Grega Osby’ego i Robina Eubanksa). Kolejne nagrania i koncerty potwierdzały już tylko klasę pianistki i wokalistki. Albumy "Blue Light Til Dawn" oraz "New Moon Daughter" honorowane były licznymi nagrodami i wydawane w dużych nakładach.

Impart, g. 23:00

ADAM BAŁDYCH IMAGINARY ROOM

Adam Bałdych- skrzypce
Iiro Rantala-piano
Paweł Dobrowolski- perkusja
Michał Barański- kontrabas
Marius Neset- sax
 

„Imaginary Room” to pierwsza płyta Adama Bałdycha, nagrana z wybitnymi skandynawskimi muzykami dla prestiżowej niemieckiej wytwórni ACT MUSIC. Płyta dostępna jest w sklepach od 22 czerwca, a tuż po jej wydaniu Adam trafił na okładkę czasopisma Jazzpodium.
Bałdych współpracujący dotychczas z takimi artystami jak Jim Beard, Urszula Dudziak, Leszek Możdżer, Lars Danielsson, Mika Urbaniak, Grażyna Auguścik, Royal Quartet czy L.U.C, znany jest z bezkompromisowych poszukiwań twórczych. Na płycie znajdują się autorskie kompozycje Adama łączące najnowsze trendy muzyczne. Płyta „Imaginary Room” pokazuje, że wiolinistyka jazzowa potrafi być zaskakująco nowoczesna, a sam Adam pomimo młodego wieku wyznacza nowe kierunki dla skrzypiec jazzowych. Adam Bałdych przełamuje wszystkie stereotypy na temat skrzypiec, a jego ekspresja, niezwykła kreatywność i wirtuozeria nie pozostawiają złudzeń dlaczego nazywany jest "Diabłem".