Przeczytaj

Ach ten Marcus! Prawdziwe sceniczne zwierzę! Na płytach z jego gry zostaje ledwie namiastka, na koncertach jest jak groźny drapieżnik! Taki doświadczony kocur, który doskonale wie jak podejść ofiarę i kiedy w najlepszym momencie chwycić ją za gardło i do końca nie puścić. Bez dwóch zdań jest mistrzem świata w konstruowaniu zdarzenia koncertowego. Wszystko się w tym przedsięwzięciu zgadza. Jest groove, są chwytliwe tematy, mnóstwo piekielnie efektownych zagrywek i na gitarze basowej i na pozostałych instrumentach. Bez gadulstwa i mantykowania.

W czwartek w klubie Palladium odbył się kolejny koncert w ramach cyklu Era Jazzu. Tym razem był to  Get The Blessing - Portishead Jazz. Projekt ten współtworzą artyści związani z Portishead Pete Judge - trąbka, Jim Barr - gitara basowa, Jake McMurchie - saksofon i Radiohead: Clive Deamer - perkusja. Prawdę powiedziawszy zupełnie nie wiedziałam, co będę mogła usłyszeć tego wieczora. Owszem Portishead swego czasu lubiłam, mimo, że ich muzykę trudno zliczyć do propozycji budzących w słuchaczu przesadny optymizm. Inne projekty członków zespołu były jednak dla mnie kompletną tajemnicą.

Nie miałem do tej pory okazji słuchać Tria M na żywo, toteż kiedy zobaczyłem, że w obrębie jego europejskiej trasy koncertowej zespół zagra w Poznaniu, to sprawa była jasna. Trzeba jechać. Koncert organizowała Poznańska Estrada w ramach cyklu Made In Jazz, było więc jasne, że muzycy zawitają do Sceny na Piętrze, a więc do sali, w której muzyka brzmi dobrze i słucha się jej z ogromną przyjemnością. Rzecz była więc przesądzona, tym bardziej, że dwie płyty, jakie zespół do tej pory nagrał dodatkowo pobudzały ciekawość, jak będzie w wersji live.

Środa. 17 maja. Paweł Szamburski i Dominik Strycharski. SzaStry. Mogłoby wydawać się, że będzie to zwyczajny duet, o ile oczywiście jest coś zwyczajnego w zestawieniu fletów prostych i klarnetów. Ale nie było tak wcale. Oczywiście takie duety jak najbardziej też były, ale wsparte sporą dawką elektroniki, przestrzeniami budowanymi z pomocą sekwenserów czy harmonizerów, brzmieniami zmodyfikowanymi cyfrowo i analogowo, loopami i śpiewami. Wszystkie te elementy nakładały się na siebie, tak jak nakładały się najróżniejsze inspiracje, którym obydwaj panowie lubią ulegać.