Tear The Roof Off

Grooviący funk, elementy drum ’n’ bass, popisy MC, zabawa elektroniką – wszystko spięte jazzową klamrą.  Tear The Roof Off, to tytuł drugiego albumu Schmidt Electric.  Na albumie, zmianie uległa nie tylko nazwa dotychczasowego składu Piotra Schmidta (dawniej – Piotr Schmidt Electric Group). Pojawiła się również konwencja rozszerzenia granic polskiej sceny jazzowej. Czy te aktualizacje wyszły muzykom na dobre?

Schmidt Electric powstał w maju 2011 roku. Liderem projektu jest młody trębacz – Piotr Schmidt, który do współpracy zaprosił Tomasza Burę (klawisze), Michała Kapczuka (gitara basowa) i Sebastiana Kuchczyńskiego (perkusja). Panowie zdążyli się dobrze poznać i ustalić scalający ich doświadczenia, muzyczny kierunek. Schmidt, Kapczuk i Kuchczyński grają ze sobą od 7 lat. Z czasem, muzycy zaczęli współpracować z klasycznie wykształconym pianistą -Tomaszem Burą. W głowie Piotra Schmidta narodził się pomysł wspólnego eksperymentowania i poszukiwania nowych, muzycznych rozwiązań. Założył więc zespół. I to nie byle jaki.

Po wydanej w 2012 roku, debiutanckiej płycie Silver Protect panowie zagrali ponad 80 koncertów w całej Polsce. Dali się poznać publiczności, jako energetyczny skład, tworzący bezpieczne eksperymenty. Krytycy natomiast, nadal śmiało katalogowali muzykę Schmidta jako mainstreamowy jazzik, traktując składniki oscylujące wokół funku, r’n’b i elektro, wyłącznie jako inspiracje kompozycji, a nie ich dominanty.

Piotr Schmidt jest bystrym gościem, poszedł więc tym tropem i na drugim albumie rozwinął swoje ciągoty ku muzyce syntetycznej. Tear The Roof Off to album, który w kategoriach portalu jazzowego powinniśmy postrzegać jako nieco ekscentryczny i zdecydowanie nowatorski. Bazą dla płyty jest funkowe zacięcie, mięsny groove i elektryczne efekty. Składową zaś inspiracje rapem i drum ’n’ bass.

Kompozycje Schmidta jawnie jednak pokazują, że mimo nowych poszukiwań jest to muzyk jazzowy. Piękne ballady, długie frazy i rzeczowe improwizacje (Still Without, Please Try Again Later) to utwory przede wszystkim nastrojowe. Przeciwstawia się to choćby otwierającemu płytę, tytułowemu Tear The Roof Off – gdzie słyszymy rap, scretche, wokal i trąbkę, wszystko na tle swobodnie rzucanych, na fortepianie akordów, w stylu Roberta Glaspera.

Elementem, którego nie można pominąć przy opisywaniu płyty Tear The Roof Off jest poczucie przestrzeni, w kompozycjach Piotra Schmidta i Tomasza Bury. Schmidt Electric utwory wykonują wielkoformatowo, powoli budując nastrój i sukcesywnie wprowadzając nowatorskie elementy poszczególnych numerów. A tych nie brakuje, głównie za sprawą interesujących gości: rapujący MC Solomon, wibrafonista – Bartek Pieszka, Alex Hutchings, na elektrycznej, przesterowanej gitarze, czy odpowiadająca za elektronikę – Joanna Szymala, tworzą naprawdę wysmakowaną fuzję, kumulujących się dźwięków.

Tear The Roof Off jest płytą wielobarwną i różnorodną, ale wciąż spójną. Wydaje się, że wszystko ma tu swoje znaczenie: kolejność utworów, outra a także powtarzające się motywy (choćby w przeplatającym całą płytę - Vision 1). Nic nie dzieje się bez przyczyny, a każde solo jest w pełni uzasadnione zarówno pod względem konstrukcyjnym, jak i emocjonalnym danych kompozycji.

Piotr Schmidt zdecydował się do obecnej muzyki Schmidt Electric wprowadzić elementy bliższe młodym odbiorcom: rap, drum’n’bass, a nawet motywy dubstepowe. W jego twórczości widać ewolucję, ciągłe poszukiwania i rozwój. Nie wiadomo, czy już się zaspokoił i czy na syntetycznych składnikach z Tear The Roof Off poprzestanie. Wiadomo natomiast, że potrafi grać, komponować i przede wszystkim eksplorować, a to szalenie istotne umiejętności dla młodego artysty.

Schmidt Electric - Tear On The Roof (2015) by Jazzariumpl on Mixcloud