Blue Dialect

Wydawnictwo Clean Feed blisko 15 lat, niemal zupełnie bezinteresownie, dostarcza nam tyle znakomitych nagrań współczesnego jazzu, jakby ta muzyka przeżywała właśnie apogeum rozwoju i popularności, a nie była „jedynie”wyrafinowanym artystycznie nurtem współczesnej kultury dedykowanym określonemu kręgu wtajemniczonych. Możliwe też, że właśnie umiejętność dotarcia do charakterystycznej (bo przecież mierzonej w skali ponad kontynentalnej) wrażliwości jest ogromnym sukcesem lizbońskiego wydawcy, nobilitowanego dorocznymi festiwalami w Nowym Jorku i Chicago. Z pewnością jednak Clean Feed Records bardzo wsparł autorski, artystyczny i ponadnarodowy wymiar współczesnej muzyki improwizowanej w chwili kiedy ta muzyka bardzo tego potrzebowała.  

Dobrze się stało, że w katalogu wydawnictwa pojawiła się płyta kontrabasisty Mario Pavone - muzyka zasługującego na szczególna uwagę. W latach 90-tych kontrabasista wchodził w skład rozmaitych formacji Thomasa Chapina, pojawiał się także u Anthony Braxtona, jeszcze wcześniej zaistniał w nagraniach Billa Dixona i Paula Bleya. Po przedwczesnej śmierci Chapina w 1998 roku zdecydował się liderować własnym muzycznym formacjom, a dziś opisywana płyta, nagrana w trio, jest już 18 pozycją w autorskiej dyskografii Pavone.

Dziewięć kompozycyjnych szkiców wyznacza ramy zespołowej improwizacji. Mamy tu zarówno otwarte free prowadzone w złożonych tempach, kompozycje o post-bopowym charakterze, odniesienia się do twórczości Theloniousa Monka, a także muzyczne doświadczenia wyniesione ze współpracy kontrabasisty z Paulem Bleyem. Wybitna muzykalność i erudycja instrumentalistów przysparza muzyce intensywności, pomimo tego forma utrzymana jest w nostalgicznym nastroju, co zdaje się podkreślać tytuł płyty: „Blue Dialect” - nie odczujemy jednak powściągliwości w przekazywaniu emocji, a doskonała realizacja nagrania tylko zbliża słuchacza do sceny i pomaga odnaleźć w muzyce coś bardzo osobistego.