Artykuły

  • Warner Original Album Series: Ray Charles

    Słowem, które najbardziej narzuca się przy okazji tej kolekcji nagrań wielkiego pianisty jest „geniusz”. Są ku temu wszelkie powody. Po pierwsze, warnerowski box pięciu płyt Raya Charlesa skałada się z albumów: „Genius + Soul = Jazz”, „The Genius After Hours”, „Genius Sings The Blues”, „The Genius Hits The Road” oraz „The Genius Of Ray Charles”. Łatwo zauważyć, że pewien element się powtarza. Opinia geniusza przywarła do Charlesa nie bez powodu.

  • Marcin Olak Poczytalny - Pani M. prosi o uwagę

    Już późno, w zasadzie powinienem spać. Ale jak tu spać, kiedy akurat w ręce trafiła mi najnowsza płyta Marca Ducreta? Lady M. jest bezlitośnie absorbująca, w zasadzie wyklucza jakiekolwiek inne działanie. Nie, nie słucham jej pisząc ten tekst, posłuchałem wcześniej – nie byłem w stanie jednocześnie pisać i słuchać.

  • Elvin Jones - Music is all about love

    „Jest go mniej, a zarazem więcej” - tak o Elvinie Jonesie, w jednym z wywiadów powiedział John McLaughlin. Trudno nie przyznać mu racji. Elvin Jones balansował na granicy symetrycznego rytmu; grał wokół podstawowego pulsu, bardziej skupiając się na wartościach wokół beatu. W ten sposób wyrobił swój niepowtarzalny styl: nikt nie potrafił swingować w ten sposób. Zmarł w 2004 roku, z powodu niewydolności serca. Dziś, ten wielki perkusista obchodziłby swoje 92. urodziny.

  • Marcin Olak Poczytalny - Jakim cudem?

    Nic tego nie zapowiadało. Dostałem zaproszenie na koncert tria jazzowego. Muzycy ze świata, nie pamietam już skąd, pierwszy raz w Polsce. Organizator uznany, sala raczej prestiżowa, co może pójść nie tak?

  • Marcin Olak Poczytalny - Pod drzewem

    Siedzę pod jakimś drzewem. Ma ładne, podłużne liście. Zielone. Na pewno ktoś byłby w stanie określić jego gatunek, ja nie mam szans. Najważniejsze, że daje mi cień – jest słoneczny dzień i miło jest móc schować się przed słońcem. Chowam się, słucham muzyki. Odpoczywam.

  • Marcin Olak Poczytalny - Piosenka prawdę ci powie

    Znów jestem w podróży. Jadę do Gdańska prowadzić warsztaty, jutro gram w Krakowie. Nie chciałem brać samochodu, wygodniej chyba będzie pojechać pociągiem, przynajmniej taką mam nadzieję. Podążając za to nadzieją wylądowałem na dworcu; jest zdecydowanie za wcześnie i zdecydowanie za zimno. Znajduję jakiś czynny bar i kupuję kawę, rzeczywistość staje się nieco bardziej znośna. Zaczynam obserwować dworcową rzeczywistość - rzadko jeżdżę pociągami, więc wiele rzeczy mnie ciekawi. Na przykład nie rozumiem dlaczego cały czas ktoś musi coś mówić przez dworcowe głośniki.

  • Nie tylko Snoop Dogg – czyli o muzyce afro-amerykańskiej

    Czarni niewolnicy, przymusowe prace, szykanowani służący śpiewający work-songi pozwalające im lepiej znieść codzienny znój ciężkiej pracy – tak wyglądały początki muzyki jazzowej i rozrywkowej sprzed ponad stu lat. Dziś w świecie względnej równości rasowej, po latach walki o równouprawnienie nadal są muzycy, pamiętający o swoich korzeniach i niewinnych ofiarach, nie tak wcale odległych czasów. To na tych wydarzeniach i dążeniu do całkowitej równości rasowej artyści ci budują swoją muzyczną tożsamość.

  • Marcin Olak Poczytalny - Poczytalny

    Wakacje to świetny moment, żeby zrobić coś, na co normalnie brakuje czasu. Ja na przykład próbuję odpoczywać – a to wcale nie jest takie proste jak mogło by się wydawać. Normalnie – czyli poza wakacjami – zawsze jest coś do zrobienia. Wtedy staram się wykorzystywać chwile, w których mogę złapać choć chwilę relaksu. A to posłucham nowej płyty w samochodzie, to obejrzę jakiś film w hotelu. Czasem nawet znajduję chwilę na jakąś książkę – choć niestety nie mam tyle czasu na czytanie ile bym chciał.

  • Marcin Olak Poczytalny - Na krawędzi

    Jadę na koncert. Oczywiście słucham muzyki, to jeden z nielicznych momentów spokoju, kiedy mogę wsłuchać się w dźwięki. Art Ensemble Of Chicago, „We Are On The Edge”.

  • Marcin Olak Poczytalny - Odkrywanie Bacha

    Czy słuchali już Państwo Preludiów i Fug Bacha w wykonaniu Keitha Jarreta? Niedawno ukazało się nagranie koncertowe tego materiału – wersje studyjne, zarejestrowane miesiąc wcześniej, znamy już od dawna, nagrania pochodzą z 1987 r. Studyjne z lutego, a koncertowe, właśnie wydane, z początku marca. Nie mamy zatem do czynienia z dziełem zupełnie nowym, to raczej sytuacja podwójnie historyczna. Raz, że Bach, a dwa, że Jarret przecież zagrał to w ubiegłym stuleciu. W zasadzie wiadomo, czego można się po tym materiale spodziewać – ale i tak chętnie sięgnąłem po ten album.

  • Marcin Olak Poczytalny - Duch w maszynie

    Czy Państwo już słyszeli? Dan Tepfer (pianista, wart zauważenia) nagrał płytę w duecie z algorytmem. Co więcej, pianista i jego algorytm grywają koncerty. Oczywiście ten algorytm funkcjonuje na jakiejś platformie, ale przecież nie to jest najważniejsze. Firma, której sprzęt to wszystko umożliwił, ma się czym chwalić i na pewno chwalić się będzie – ale od technikaliów ciekawsza dla mnie jest muzyka.

  • Marcin Olak Poczytalny - Poszukajmy Gabriela

    Dwa tygodnie temu na jednym z portali społecznościowym trafiłem na wpis rozgoryczonego artysty, który to artysta został był przez innego twórcę odsądzony od jazzowości. Sytuacja kuriozalna: obaj panowie są poważanymi muzykami, z całkiem poważnym dorobkiem. A tu nagle jeden z nich w jakimś wywiadzie mówi o drugim, że nie nazbyt jazzowy. Że może nawet improwizuje, ale to nie jest prawdziwy jazz. Co dziwniejsze - odsądzony od czci i jazu reaguje. Oburza się, smuci, domaga się sprostowania.

  • Marcin Olak Poczytalny - Wybór

    To w zasadzie nie powinno budzić watpliwości. W tym miesiącu ukazała się nowa płyta Brada Mehldaua, a to oznacza, że należy pisać właśnie o niej. Album zresztą jest wybitny i pisać o nim warto – pewnie jeszcze się z nim zmierzę – ale nie tym razem. Dziś wybieram inną muzykę.

  • 44 lat temu odbył się najsłynniejszy koncert jazzowy świata

    1 400 widzów, 1 pianista, 0 nut. Rzadko kiedy bywa to przepis na udany koncert. Wyjątkiem jest ten, który 24 stycznia 1975 roku odbył się w gmachu opery w Kolonii. 29-letni amerykański pianista jazzowy Keith Jarrett wszedł na scenę, zasiadł do instrumentu i zaczął grać. Minutę po tym, jak zagrał pierwszy dźwięk, wszyscy na sali wiedzieli, że na scenie dzieje się magia; że właśnie ma miejsce coś bardzo szczególnego i znaczącego. Powiedzieć w kontekście tej płyty "znaczący" to nie powiedzieć prawie nic. To nagranie, zrealizowane za 500 funtów, sprzedało się w przeszło 3,5 milionach egzemplarzy. To najlepiej sprzedający się solowy album w historii jazzu i najlepiej sprzedający się album piano solo w historii muzyki. Przez cały, trwający ponad godzinę, koncert Jarrett improwizował. 

  • Marcin Olak Poczytalny - Banan

    Przeczytałem właśnie, że dyrekcja Muzeum Narodowego usunęła z prezentowanej wystawy prace dwóch artystek, Natalii LL i Katarzyny Kozyry. Chodziło ponoć o kwestie ideowe – zdaniem dyrektora muzeum w tej placówce „pewna tematyka z zakresu gender nie powinna być explicite pokazywana”... Na decyzji zaważyły też ponoć listy oburzonych rodziców, których dzieci mocno przeżyły konfrontację z usuniętymi instalacjami.

Strony