Thurston Moore na Festiwalu Kody w Lubilnie!

W dniach 14 - 18 maja spotkamy się po raz szósty na Festiwalu Tradycji i Awangardy Muzycznej „Kody”. Jak co roku będziemy przekraczać granice między gatunkami i tradycjami muzycznymi. Tematem tegorocznej edycji festiwalu jest CZAS. Refleksja o czasie i czasowości jest istotą muzyki. Jest ona nieuchronnie uwikłana w czas. Każda muzyka jest nadawaniem, poprzez dźwięki, struktury i sensu czasowi – próbą zatrzymywania tego, co ulotne lub aktualizowaniem doświadczenia tego, co wieczne.

Już teraz możemy ujawnić, że jedną z gwiazd festiwalu będzie Thurston Moore - amerykański gitarzysta i wokalista znany przede wszystkim z legendarnej nowojorskiej formacji Sonic Youth. Wystąpi w trio razem z młodym perkusistą z Poznania, Adamem Gołębiewskim oraz brytyjskim multiinstrumentalistą Alexem Wardem. Połączenie gitary elektrycznej, perkusji i klarnetu w takim składzie budzi uzasadnione nadzieje na nieprzewidywalną i ekstatyczną eksplozję dźwięków najwyższej próby.

Ponadto na zamówienie Festiwalu KODY powstaje utwór „Brakujące ogniwo” znakomitej, polskiej kompozytorki Lidii Zielińskiej. Kompozycja odnosi się do mitu powtarzającego się w różnych kulturach i epokach - kary bogów za hałas opisanej w Gilgameszu, biblijnego potopu, prasłowiańskiej Vinety. Perspektywa kolejnej kary za zanieczyszczanie naszego środowiska zbędnymi dźwiękami i nadmiarem hałasu pozostaje aktualna. Projekt powstaje we współpracy między poznańskimi muzykami – Lidią Zielińską, Szymonem Józwiakiem, Rafałem Zapałą, Malwiną Paszek i Anną Zielińską a lubelskim zespołem śpiewaczym działającym przy Ośrodku Międzykulturowych Inicjatyw Twórczych „Rozdroża”.

Wszystkie aktualności festiwalowe znajdują się na stronie www.kody-festiwal.pl

THURSTON MOORE (USA)
Znany przede wszystkim jako gitarzysta i wokalista legendarnej grupy Sonic Youth. Ograniczenie jego kariery do tego jednego zespołu byłoby jednak sporym błędem. Moore z powodzeniem realizuje się jako artysta solowy, ma także na koncie szereg gościnnych występów u innych wykonawców.
Thurston Moore przyszedł na świat 25 lipca 1958 w Coral Gables na Florydzie, ale dorastał w mieście Bethel w stanie Connecticut. Dostał się na Western Connecticut State University, ale nie podjął studiów i przeprowadził się do Nowego Jorku. Szybko dołączył do powstającej wówczas sceny post-punk/no wave. Jednym z jego sąsiadów był Dan Graham. Artyści szybko się zaprzyjaźnili.
Jednym z jego pierwszych zespołów była hardcore punkowa grupa Even Worse, której członkiem był Jack Rabid. Później Moore połączył siły z innym gitarzystą, Lee Ranaldo. W 1981 roku powstało Sonic Youth. To z tym zespołem muzyk odniósł swoje najważniejsze sukcesy.
Thurston słynie z bardzo niestandardowego strojenia gitary. Na jeden koncert potrafi zabrać ich aż 50, tak by potem użyć jednej gitary do wyłącznie jednej piosenki. W 2004 roku magazyn "Rolling Stone" umieścił Moore'a na 33. miejscu listy "Najlepszych gitarzystów wszech czasów".
Moore jest na tyle wszechstronnym artystą, że ograniczanie się do jednego zespołu nie byłoby w jego stylu. Nagrywa i występuje jako artysta solowy, współpracował w licznych kolaboracjach m.in. z Mercem Cunninghamem, Cecil Taylor, Lydią Lunch, DJem Spooky, Nelsem Clinem, Mats Gustafssonem, Johnem Zornem i Glennem Branca. Skomponował muzykę do filmów Oliviera Assayasa, Gusa Van Santa i Allison Anders. Jego kompozycje zostały opublikowane przez wiele wydawnictw. Prowadzi wytwórnię Ecstatic Peace records + tapes, redaguje Ecstatic Peace Poetry Journal i jest redaktorem naczelnym w wydawnictwie poezji Flowers & Cream. Obecnie nagrywa i koncertuje ze swoim zespołem Chelsea Light Moving.

ALEX WARD (WIELKA BRYTANIA)
Kariera muzyczna brytyjskiego multiinstrumentalisty Aleksa Warda trwa już ponad ćwierć wieku, lecz mimo to nie należy on do artystów szczególnie rozpoznawalnych. I nie bez powodu. Specjalizuje się bowiem w muzyce niszowej – jazzie improwizowanym i rocku awangardowym.
Urodził się w 1974 roku, a karierę muzyczną rozpoczął już jako dwunastolatek. Przez długie lata mieszkał w Oksfordzie, potem przeprowadził się do Londynu. Pierwsze nagrania realizował we własnym domu, nagrywając na magnetofon szpulowy partie improwizowane na klarnecie, fortepianie, gitarze (akustycznej) i instrumentach perkusyjnych. Potem do tego zestawu doszły jeszcze saksofon altowy, gitara basowa oraz wokal.
Zadebiutował w duecie z perkusjonalistą Stevem Noblem w 1991 roku (album „Ya Boo, Reel & Rumble” zawierał utwory z dwóch poprzednich lat); potem wspomagał swoim talentem takich artystów jak Derek Bailey, Lol Coxhill, Luke Barlow, Thurstonem Moorem (na krążku „Legend of the Blood Yeti” formacji The XIII Ghosts). Pierwszy własny zespół – rockowy Camp Blackfoot – założył w 1993 roku; pozostawił on po sobie tylko jedną płytę, zatytułowaną „Critical Seed vs. The Spartan Society” (1999). Potem występował jako Alex Ward & The Dead Ends („Hapless Days”, 2005) i solo („Cremated Thoughts”, 2008), aż w końcu powołał do życia, z perkusistą Jemem Doultonem, grupę Dead Days Beyond Help. Do tej pory wydała ona cztery albumy („Access Denied!”, 2009; „Unwritten Rules”, 2010; „The Verbing”, 2011; „The Game Face”, 2013), a piąty jest w przygotowaniu („Severance Pay”, 2014).
A i to jeszcze nie koniec aktywności Warda. Jako klarnecista w kwartecie z Barlowem (klawisze), Simonem Fellem (kontrabas) i Noblem (perkusja) opublikował w 2005 roku płytę „Help Point”. Było to wydarzenie o tyle istotne, że na okładce jako wydawca widniała firma Copecod Records, którą dosłownie chwilę wcześniej powołali do życia Luke Barlow i Alex Ward. Od tej pory praktycznie wszystkie albumy, w których powstaniu obaj panowie biorą udział, sygnowane są tą właśnie nazwą. Ile ich było od tamtej pory? W przypadku Aleksa to jeszcze postpunkowa produkcja grupy God’s Mama („God’s Mama”, 2010), dwa przejawy aktywności jazzowo-awangardowego kwartetu Predicate („Predicate”, 2012; „Nails”, 2013) oraz omawiany właśnie debiut najmłodszego „dziecka” artysty – formacji Forebrace („Bad Folds”, 2013). Tworzą ją, oczywiście oprócz lidera, jeszcze trzej instrumentaliści: gitarzysta Roberto Sassi, basista Santiago Horro oraz perkusista Jem Doulton. Sassi wcześniej dał się poznać między innymi jako muzyk zespołów: eksperymentalno-rockowego Cardosanto („Cardosanto”, 1997) oraz jazzowego Snorkel („Stop Machine”, 2011); Horro zagrał już z Wardem na freejazzowym albumie „The Luke Barlow Band” (2005); z kolei Doulton wspiera(ł) go w składach The Dead Ends i Dead Days Beyond Help, poza tym – już na własną rękę – grywa okazjonalnie w zespole Mr. Ron Jetson.

ADAM GOŁĘBIEWSKI (POLSKA)
Perkusista improwizator, muzykolog, socjolog. Używając preparowanego zestawu perkusyjnego dąży do przeinterpretowania jego cech anatomicznych, ekspresyjnych i brzmieniowych. Improwizację w muzyce traktuje jak otwarty amalgamat właściwych uczestnikom, równoprawnych estetyk, będącą jednocześnie świadomą praktyką dialogu, kompromisu i pokory. Członek grup Divided by 4, Disgrained, GMO trio. Sytuacje muzyczne dzielił, m.in. z Fredem Lonberg-Holmem, Witoldem Oleszakiem, Kenem Vandermarkiem, Yoko Ono, Thurstonem Moorem, Matsem Gustafssonem, Sharifem Sehnaoui, Mazenem Kerbajem, Patrykiem Lichotą, Piotrem Mełechem, Piotrem Tkaczem, Sławkiem Janickim, Antezem, Hermanem Muntzingiem. Z Konradem Chylem współtworzył społeczno-dzwiękowy projekt FreeSite.