Medydatcje o wolności - Noa Preminger protestuje muzyką przeciw Donaldowi Trumpowi

W akcie muzycznego protest wymierzonym w polityczne przemiany w USA Noah Preminger swój szósty album Meditations on Freedom wydał w dniu Inauguracji przeydentury Donalda Trumpa. Cyfrowa wersja albumu dostępna jest od 20 stycznia, płyta CD ukazuje się nakładem Dry Bridge Records  dzisiaj 3 lutego.

Meditations on Freedom  to trzeci album nagrany przez kwartet Premingera w składzie Jason Palmer (trąbka), Kim Cass (kontrabas) i Ian Froman (perkusja). Na płycie usłyszymy eksprezywne, emocjonalne wersje instrumentalne klasycznych utworów o podtekście politycznym: Bob Dylan (“Only a Pawn in Their Game”), Bruce Hornsby (“The Way It Is”), Sam Cooke (“A Change Is Gonna Come”) oraz George Harrison (“Give Me Love, Give Me Peace on Earth”), jak I kompozycje oryginalne “The 99 Percent,” “Women’s March,” “Mother Earth,” “Broken Treaties” i “We Have a Dream”, odnoszące się do społecznych napięć. Album niedostępny w serwisach streamingowych należy zamawiać bezpośrednio u źródla – na stronie internetowej noahpreminger.com.

Urodzony w Canton, Connecticut Preminger debiutował w 2008 roku. Płyta  Dry Bridge Road została mianowana tytułem Debut of the Year przez krytyków Village Voice znajdując swoje miejsce także w Top 10 albumów roku JazzTimesa, Stereophile oraz The Nation. O kolejnych płytach Premingera, Before the Rain (2011), Haymaker (2013) Background Music (2014) Pivot: Live at the 55 Bar (2015) oraz Dark Was the Night, Cold Was the Ground (2016) pisano między innymi: “wrażliwość i wyczucie atmosferycznego wyrafinowania to znaki rozpoznawcze tenorzysty(...)” (All About Jazz) „Preminger kształtuje osobny rodzaj tonu dla każdej opowiadanej historii” (Ben Ratliff, New York Times), zaś The Boston Globe nazwał jego muzykę „imponującą, wyzywającą i piękną”.

O About Meditations on Freedom, Preminger opowiada: “Mam nadzieję, że tytuły moich utworów będą dla słuchaczy przyczynkiem do rozmowy I zwrócą uwagę na tematy, na których mi zależy, czy są to prawa kobiet, zmiany klimatu czy los rdzennych Amerykanów. Myślę, że kluczem (…) jest nawarstwienie emocji. Jednymi z najważniejszych kreacji w historii jazzu są te wyrażające protest, jak na przykład ‘Alabama’ Coltrane’a czy ‘Freedom Suite’ Rollinsa (...) Muzykę zacząłem pisać w dzień wyborów I kilka tygodni później przyszedłem na probe ze szkicami – chciałem, żeby Jason, Kim I Ian zareagowali na nie spontanicznie, ze świeżą zadrą z dnia wyborów. (…) To grupa ludzi otwartych I postępowych, sytuacja jest więc idealna do silnego wyrażenia emocji, czy to przez głęboki blues czy duchowy protest. Powstały nagrania czyste i szczere(…)”

Noah Preminger grał od Bostonu i Nowego Yorku przez  Europę do Australii, występując z muzykami takimi jak Dave Liebman, Dave Holland, Fred Hersch, Dave Douglas, Victor Lewis, John and Bucky Pizzarelli, Billy Drummond, George Cables, Roscoe Mitchell, Dr. Eddie Henderson, Cecil McBee, John McNeil i Frank Kimbrough. The Boston Globe: “Grając [Preminger] posługuje się własnym głosem: stawia na nastrój I refleksję, potrafi tkać linie złożone i zwięzłe zarazem,nie wywołując wrażenia przesady czy brawury (...) posiada osobisty sound, co czyni jego grę stale nieprzewidywalną”